De afgelopen weken hebben we flink doorgebikkeld in de appelboomgaard. De rugspieren werden langzaamaan getraind en konden dus ook meer hebben dan in het begin, waardoor we nog meer konden plukken! Waren we toch niet de langzaamsten van iedereen ;-)
De afgelopen 7 weken (29 werkdagen) hebben we met z’n tweeen in totaal zo’n 100.000 kilo appels geplukt, van elke soort en kleur wel wat. Daarnaast hebben we ook nog 2 dagen gesnoeid, even wat minder belastend voor de rug, maar na 2 volle dagen bewogen de vingers ook niet meer zo soepel :-P
We hebben hier bij Ardrossan Apples leuke mensen leren kennen: Steve de manager, een ontzettend sympathieke man die je het gevoel geeft dat je de belangrijkste persoon op aarde bent (maar vervolgens wel vergeet iets voor je na te vragen); Amanda, de vrouw die hier o.a. de tickets op de bins vastmaakt en vervolgens even gezellig een praatje met je komt maken en tips geeft over eventuele evenementen in de weekenden; Sandra, een aardige Nederlandse vrouw die jarenlang gereist heeft en in Australie haar droomman en droombaan (?) heeft gevonden; Harry & Amy, een geweldig Koreaans stel, we hebben veel lol met ze gehad, ondanks dat het Engels niet zo vloeiend ging; Modda & Valerie, een lief Taiwanees stel waarbij we mee konden rijden in de week dat onze auto bij de garage was; En daarnaast nog velen anderen!
Het weer is de afgelopen weken heel wisselvallig geweest. Het heeft een paar nachten en ochtenden gevroren waardoor we ’s ochtends moesten krabben (waarmee? Kennen ze hier uberhaupt wel krabbers?), het is een week boven 30 graden geweest terwijl we ook een paar dagen onder de netten aan het plukken waren (de luchtvochtigheid hieronder is enorm en het is dus gigantisch klam) en het heeft dagen geregent waardoor we doorweekt naar huis gingen. Typisch Batlow-weer noemen ze het hier, zo wisselvallig als het maar kan, het liefst nog in 24 uur tijd!
Ondanks dat we hier lekker hebben kunnen verdienen hebben we ook een flinke tegenvaller gehad. We lieten de auto checken (soort APK elk jaar) in de grote stad Wagga Wagga. Omdat de motor niet zo lekker klonk, vooral niet wanneer we bergop gingen met wat hogere toeren, hebben we gevraagd of hij daar ook even naar kon kijken. ‘De Motor Dokter’ (hoe toepasselijk) kwam erachter dat de vierde cillinder van de motor niet meer werkte doordat er een onderdeel verbrand was, iets wat vaker schijnt voor te komen met dit type motor. Als je door blijft rijden met dit probleem heb je kans dat je de motor helemaal kapot rijd, we hadden dus geen enkele keus. Daar gingen de hardverdiende centjes...
Op dat moment waren we 150 km van huis en moesten we terug met de trein en bus met een flinke omweg van 100 km ofzo. We hadden geluk dat de trein zo’n 2 uur vertraging had, anders hadden we niet eens thuis gekomen. (Bedankt informatiecentrum, die rechtstreekse bus rijdt niet op donderdagen!!) De aansluitende bus op de trein (die maar 1 keer per dag gaat) moest nu dus ook 2 uur wachten, inclusief de mensen die met deze bus meewilden vanaf dat plaatsje, wat een gedoe zeg. Na 5 uur reizen kwamen we eindelijk in Batlow aan terwijl het donker was. Ik heb m’n charmes even in de strijd gegooid om een lift naar huis te krijgen, want nog ruim 10 km lopen zagen we (ik) niet zitten. Bovenop alles hadden we de autosleutels + HUISSLEUTEL achtergelaten bij de garage. Bij anderen konden we een zaklampje lenen, en uiteindelijk zijn we door het slaapkamerraam naar binnen gekropen. Wat een dag. Vervolgens hadden we een week geen auto, en waren we dus volledig afhankelijk van anderen. Gelukkig waren Modda en Valerie zo lief om ons mee te nemen, terwijl Harry en Amy ook al met ze meereden vanwege autoproblemen (Erik in de achterbak).
Het was nog een heel gedoe om een lift (of auto, maakte ons niet uit) te vinden terug naar de garage, maar uiteindelijk zijn we met een andere manager meegereden die in het weekend hierheen ging om te shoppen. Dan waardeer je je eigen auto wel weer hoor!
We merken overigens duidelijk het verschil, we hebben veel meer power, de motor klinkt beter en daarnaast zal het benzineverbruik ook aanzienlijk lager zijn :-)
Wel een meevaller; de reparatie van de laptop viel onder de garantie, we hoefden alleen maar de verzendkosten te betalen. Fijn om na weken zonder te zitten weer een laptop te hebben en wat films te kunnen kijken. Alle data zijn we helaas wel kwijt, gelukkig geen mega-belangrijke dingen.
Opnieuw hebben we ons de afgelopen weken goed kunnen vermaken tijdens onze vrije dagen. Barney, een hond van SMART (Snowy Mountains Animal Resque Team) heeft een aantal weekenden heerlijk bij ons gewoond voordat hij een nieuw huis vond. Zelfs toen we geen auto hadden heeft Erik hem in het weekend gewoon opgehaald (’t is ongeveer een uur lopen hiervandaan). De laatste dagen hier hebben we Mickey, een zwarte pup, in huis gehad. Erg gezellig, maar ook wel druk, zo’n beestje wat alles nog moet leren. Het had weinig gescheeld of we hadden hem meegenomen. Jammer dat we vanwege het reizen niet zo makkelijk een hond kunnen hebben.
We hebben een dag met SMART op de Batlow-Show gestaan. Een soort jaarmarkt met kermis in het mini, maar wel een hele happening hier :-P Het vroor deze dag waardoor er minder bezoekers kwamen, maar we hebben wel een nieuw baasje gevonden voor een van de honden.
 |
| Barney |
 |
| Mickey (Lief he) |
We zijn naar de ‘Man of Snowy River Bush Festval’ in Corryong geweest. Een leuk evenement met wat marktkraampjes, een hondenspring-wedstrijd, een show over brumbies (wilde paarden), een cattle-dog wedstrijd (een aantal koeien moet door een parcour gedreven worden door een werkhond die instructies krijgt van zijn baas), en wat ander entertainment. Opnieuw hadden we er wat meer van voorgesteld, maar voor de Australiers is het een groot feest :-) En ook wij hebben ons goed vermaakt.
 |
| Hondenspringwedstrijd |
De afgelopen paar dagen hier hebben we niet gewerkt, aangezien we niet van de ene werkplek naar de andere wilden racen zonder even vakantie te hebben. We dachten nog wat langer in Batlow te blijven, we hadden nog een mooie wandeling in bergen willen doen, maar het bleef maar regenen en de voorspelling was niet veel beter. Morgenochtend gaan we vroeg weg op weg naar Bourke, waar het wat beter weer is. Onderweg zullen we misschien nog even een paar dagen stoppen en genieten van de omgeving, het weer en de vrije dagen. Wie weet. Daarna gaan we naar de farm in Bourke waar ze uitkijken naar onze komst. Ook wij hebben er zin in! Weer een nieuw avontuur, dit keer in de Outback van Australie.
Liefs,
Erik & Sanne
