Australie – Gevarieerd werk op de farm

We zitten nu alweer 4 weken op de farm in Bourke, de tijd vliegt voorbij! We weten onze weg hier inmiddels goed te vinden en ook qua werkzaamheden raken we steeds beter op elkaar ingespeeld. Met Ben & Liarne kunnen we goed opschieten wat erg belangrijk is aangezien we hier maar met z’n vieren zijn (+ de twee kids natuurlijk).

De afgelopen weken hebben we gezien hoe gevarieerd het werk op een farm is.

Aangezien ze hier een groot probleem hebben met wilde honden die schapen opeten zijn we veel gaan fencen: omheiningen repareren, neerhalen en opnieuw maken. De omheining bestaat uit metalen draden boven elkaar gespannen of, wat nog beter is, een ‘net’ van metalen draden die hiertegenaan is gezet. Voorheen werd dit vastgemaakt aan houten palen die handmatig in de grond werden gegraven, maar als we de omheining nu opnieuw maken dan gebruiken we dunne metalen posten die we elke 3-4 meter de grond in slaan. Om de halve kilometer wordt een dikke metalen post een groot stuk in de grond geslagen die gebruikt kan worden om de draden aan te spannen. En natuurlijk heb je de hekken die open en dichtkunnen om je schapen van het ene paddock naar het andere paddock te verplaatsen of om gewoon zelf in en uit de paddock te rijden. Er komt echt een hele hoop bij kijken, zeker als je bedenkt dat het niet zomaar om een paar kilometer gaat. Het is lastig om alles uit te leggen wat we moeten doen, maar het fencen alleen al is erg gevarieerd: hekken neerhalen en alles oprollen zodat het opgeruimd kan worden, tractor rijden, palen in de grond slaan, lassen, met de auto de netten of het prikkeldraad uitrollen, de omheining vastmaken aan de palen, boomstammen onder aan de omheining vastmaken waar dieren onder de omheining zijn gekropen enz. Wij vinden het erg leuk werk, voornamelijk omdat het zo gevarieerd is en we lekker buiten zijn.

Naast het fencen zijn we ook veel aan het werk in de tuin. Ben en Liarne hebben een behoorlijke tuin met zelfs een groente- en fruittuintje met chilli’s, paprika’s, sinaasappels, peren, asperges, tomaten, sla, lenteuitjes en een heel aantal kruiden. De moeder van Ben hield heel erg van tuinieren en heeft heel veel verschillende planten in de tuin gezet, wat erg mooi is, maar ook veel onderhoudt vraagt. De afgelopen 18 maanden is de tuin alleen een beetje verwaarloosd door de komst van de baby, en Liarne heeft hier en daar wel wat kunnen doen, maar ze heeft geen tijd gehad om de tuin even goed onder handen te nemen. Wij hebben veel geholpen met voornamelijk snoeien, maar ook onkruid wieden en opruimen. Het ziet er al een stuk beter uit, en af en toe helpen we nog een aantal uurtjes mee.

Elke dag geven we de honden ook even wat tijd. De 9 werkhonden die hier op de farm leven worden helaas niet heel erg vaak gebruikt voor het werk (schapen en geiten bijeendrijven). Ze worden elke dag even uit hun hokken gehaald, we maken hun hokken schoon en ze moeten elke dag gevoerd worden. Meestal krijgen ze droogvoer, maar Ben schiet ook regelmatig een kangoeroe voor ze, goedkoper en gezonder.

Afgelopen week hebben we ook 2 dagen gif gesprayd op planten die tussen de omheining doorgroeien en die op een gegeven moment zo groot worden dat ze het hek helemaal kapot maken. 1 van ons was rustig aan het rijden terwijl de ander voorop de auto zat en het gif op de planten spoot uit een 600 liter tank achterop de auto.

Vorige week heeft Ben een ‘wilde’ stier neergeschoten. De stier hebben we ter plekke geveld en de stukken vlees van zijn lichaam afgesneden. Heel de familie was erbij en ook wij hebben hierbij flink meegeholpen. Erg interessant! Daarna moesten deze stukken vlees in kleinere stukken gesneden worden zo groot als een sigarettenpakje. We waren hier heel wat uren mee bezig, wat zit er veel vlees aan zo’n beest! Daarna kwam er een ‘ranger’ langs die gif in de stukken vlees heeft gespoten. Vervolgens heeft Ben een deel van dit vlees verspreid uit zijn helicoptertje en ik ben over de farm gereden terwijl Erik achterop zat en om de 200 meter zo’n brok vergiftigd vlees neergooide. Op deze manier hopen ze van de wilde honden die hier op en rond de farm lopen af te komen.

Huid van de poten halen

Wat we allebei ook erg leuk vinden om te doen is quad-rijden. Af en toe doen we iets met z’n tweeen met fencen en dan rijden we met de quad hiernaartoe en gaan we aan het werk. Heerlijk, de wind door je haren en rijden door dit ‘niets’. Behalve dan om 7 uur ’s ochtends als het nog vriest met alleen een fleece-truitje aan :-P

Vorige week hadden we natuurlijk ook een klein feestje, mijn eerste verjaardag buiten NL en zonder al de familie en vrienden. Heel gek en om eerlijk te zijn ook een stuk saaier dan normaal hoor! We hadden wel een dag vrij (zondag) en we hebben lekker in het zonnetje op de veranda gezeten met wijn, toastjes en later zelfgemaakte pizza :-) Wat wil een mens nog meer! Bedankt voor alle felicitaties via mail en Facebook!

Liefs,

Erik & Sanne

Australie – Eerste 2 weken op de farm “Gumbooka” in Bourke

Ruim 2 weken geleden lieten we het koude Batlow achter. De dag dat we weg zouden gaan hadden ze daar zelfs sneeuw voorspeld, brr. Aangezien het weer onderweg niet optimaal was, zijn we in 1 keer naar Gundabooka National Park gereden, een mooi National Park zo’n 50 km ten zuiden van Bourke. Hoe dichter we bij Bourke kwamen, hoe warmer het werd, hoe groter de afstanden tussen dorpjes en daarnaast werd het zand steeds roder. We kwamen hier terecht in de echte Outback, waarbij we uren door ‘niets’ reden, geweldig! We zijn 2 nachten in dit National Park gebleven, waar we nog een korte wandeling hebben gemaakt en wat oude Aboriginal kunst op wat rotsen hebben bezocht.

In Bourke stond een nieuwe verrassing op ons te wachten. Op de kaart is Bourke de enige ‘grote’ plaats in de omgeving, ten Zuid-Oosten is Dubbo zo’n 400 km verwijderd, maar naar het Noorden en Westen is er voor zo’n 800 km of zelfs meer geen groter stipje te zien dan Bourke. We hadden daarom wel verwacht dat ze hier de bekende supermarkten zouden hebben en daarnaast ook nog een redelijk centrum met boekenwinkel, misschien wat kledingwinkeltjes en heel misschien zelfs een bioscoopje ofzo. Daarin moest Bourke ons teleurstellen, er was een supermarkt (veel duurder dan normaal...), een Newsagent waar je je krant kon kopen en een bouwmarkt, maar daar bleef het dan ook bij. Voor grotere inkopen moeten ze naar Dubbo (400 km) en dit is qua winkels enzo vergelijkbaar met Woerden en Alphen a/d Rijn.

Iedereen die we in de afgelopen maanden hadden verteld over Bourke reageerde hetzelfde: “Wat heb je daar nou weer te zoeken?” en “Doe je auto wel op slot en loop ’s avonds niet alleen over straat”. Dit is niet de populairste plek in Australie, vooral vanwege het hoge Aboriginal-gehalte. Over heel Australie zijn ze niet zo gek op deze zwarte bevolking die nog vaak onderin de sociale ladder staat. In Bourke zelf zijn inderdaad veel Aboriginals te vinden, en daarbij ook HEEL VEEL politie. Toen we na het boodschappen doen weg wilden rijden, moesten we goed uitkijken want er zat een jong Aboriginal gezin naast/tegen de auto aan met een kruipende dreumel die moeders gewoon liet rondkruipen terwijl wij wegreden (naar zeggen letten de ouders in het algemeen niet zo goed op hun kroost)... Wij merken hier zelf weinig van want we komen alleen voor boodschappen in Bourke.

Op de farm maakten we kennis met Ben en Liarne en hun 2 zoontjes, William (4 jaar) en Flyn (10 maanden). We kregen onze eigen cottage aangewezen, en deze is echt heel groot. We hebben een  woonkamer met tv (!), een keukentje, een eetkamer, een badkamer, een waskamertje en daarnaast 3 slaapkamers een een geweldige veranda en tuin! Alles super onderhouden, heerlijk!

Hier op de Gumbooka farm hebben ze voornamelijk vlees-schapen (geen wol-schapen). Daarnaast ‘vangen’ ze ook wilde geiten door constructies in het hek waar ze maar van 1 kant doorheen kunnen en dus niet meer terug. Deze geiten worden ook verkocht voor het vlees. Ben en Liarne doen alles zelf op de farm en hebben geen andere werknemers.

Qua wildlife hebben we niet te klagen. Het stikt! hier van de kangoeroes en emoes (familie van de struisvogel). Als we ’s morgens vroeg op weg gaan om hekken te maken, kom je er tientallen tegen.  Ze schieten regelmatig een kangoeroe voor de werkhonden. De eerste paar keer is dit wel heel erg wennen. Het wordt dan meteen in stukken gesneden en ’s avonds aan de honden gegeven. Inmiddels zijn we het wel gewend en als je erbij nadenkt dan is het heel logisch dat dit zo gedaan wordt, er zijn er heel veel van (misschien zelfs wel teveel) en wat is het verschil met een blik vlees uit de supermarkt?

Daarnaast heb je de dieren waarmee ze nog veel minder blij zijn aangezien ze de schapen opeten, namelijk de wilde zwijnen, vossen en wilde honden. De zwijnen proberen we te lokken met kangoeroe- of emoevlees in een val. We zetten daarnaast ook vallen voor vossen. Wilde honden zijn lastiger, zij lopen niet zo snel in een val. 2 keer per jaar verspreiden ze hier vergiftigd vlees en zo hopen ze de wilde honden uiteindelijk uit te roeien in dit gebied. Hier waren we toevallig bij tijdens onze eerste dagen. Weer een hele aparte praktijk, maar de farmers hier proberen hun business te beschermen en eigenlijk zouden de wilde honden hier niet eens moeten zitten vanwege het duizenden kilometers lange dingofence...

Vergiftigen van schapenharten

Vorige week hebben we een lammetje gevonden, waarschijnlijk nog geen dag oud. Zij was verlaten door haar moeder en heeft, zo denken we, haar eerste melk niet gehad, waardoor ze erg vatbaar was voor ziektes. Ze heeft nog 3 dagen geleefd terwijl Liarne haar elke 3 uur voerde met lammetjesmelk, maar helaas heeft ze het dus niet gehaald.

De eerste week zijn we een aantal keer meegeweest met Ben om hekken te maken en te repareren, maar we hebben voornamelijk de tuin even onder handen genomen. Dit was een erg rommelige week, mede doordat een buurman is verongelukt bij het bijeendrijven van schapen in een klein vliegtuigje. Ben doet hetzelfde in een klein helicoptertje. Aangezien deze man een erg ervaren vlieger was en daarnaast veel deed in de community was het een grote schok voor iedereen. Een paar dagen geleden is er weer een vliegtuigje neergestort tijdens het bijeendrijven van vee hier in de buurt, niet geheel zonder risico dus.

Afgelopen week zijn we wat meer ingewerkt bij het maken van hekken. Het gaat hier om kilometers hekken achter elkaar die verouderd zijn en dus gerepareerd moeten worden, of die zelfs helemaal opnieuw gemaakt moeten worden. Dit betekent lekker buiten aan het werk :-)

Hekken repareren in deze omgeving

In het weekend zijn we naar de Bourke-show geweest op aanraden van Ben en Liarne. Afgelopen maanden zijn we alleen bij heel veel shows geweest en eigenlijk is het elke keer hetzelfde: wat kermis-attracties, wat eettententjes en dan eventueel nog een whip-cracking, paardrij of schapen tellen competitie. We hadden het hier dus vrij snel weer gezien.

Wat betreft het weer zijn we erg blij dat het hier winter wordt. Het is hier meestal rond 20-25 graden, perfect weer om in te werken. ’s Nachts kan het wel erg koud zijn en vriezen. Regen is vrij zeldzaam. Afgelopen dagen was het wel erg warm, zo’n 30 graden in de schaduw, terwijl we de hele dag buiten in de volle zon werkten, dan is het wel warm hoor. Al vinden ze deze temperaturen (25-30 graden) nog frisjes en kunnen ze zich niet voorstellen dat Nederlanders bij minder weer al naar het strand gaan. In de zomer is het hier namelijk weken achter elkaar 35-40 graden en regelmatig ook nog warmer dan 45 graden, veel en veels te warm!! Zeker om in te werken.

We zijn van plan om hier 2 maanden te blijven, er is genoeg te doen, voornamelijk het repareren van hekken. Maar over een paar weken zullen we ook wat met schapen gaan werken (yes!).

Liefs,

Erik & Sanne