Australie – Rondreis door de bergen en langs de kust in Victoria en New South Wales

Nadat we onze laatste loonstrook van het appels plukken hadden gekregen, zijn we direct weggegaan uit Batlow. Tijd voor vakantie! In de afgelopen maand hebben we heerlijk wat rondgereden, gekampeerd, heel veel gewandeld en we hebben heel veel wildlife gezien: herten, kangoeroes, walibi’s, possums, emu’s, wombats, goana’s, ... Erg leuk!

Het weer zat ons niet zo mee, we hebben veel regen gehad, de dagen waren kort (het is hier erg vroeg donker op het moment) en de nachten waren meestal erg koud. Maar... we hebben ook zeker een aantal supermooie zonnige dagen gehad, en we hebben hier volop van genoten!!

Allereerst reden we richting de bergen van New South Wales: de Snowy Mountains. Ondanks de kou hebben we gewoon op een bush-camping gekampeerd. De eerste nachten hebben we nog weinig kunnen slapen, we moesten echt even wennen aan -7 graden ’s nachts. ’s Avonds konden we het vuur gelukkig delen met een forelvisser, die ook een keer zelfgevangen vis voor ons heeft klaargemaakt. Daarnaast hebben we zelfs met z’n allen een (zelfgevangen, sssst) eendenstoofpotje gemaakt :-P. Overdag was het gelukkig de hele week lekker zonnig, maar wel fris. Heerlijk wandelweer! We hebben heel veel wandelingen gemaakt in deze prachtige bergen. We hebben ook de hoogste berg van Australie beklommen, Mt Koscisuzko. Tijdens de klim namen we ergens uit de wind onze lunch en juist op dat moment kwamen er ineens twee straaljagers langsvliegen. We konden zo op de straaljagers neerkijken! Heel apart. De camera was natuurlijk te laat ;-)

Na deze kou besloten we  richting de zuid-kust van New South Wales te rijden, naar Ben Boyd National Park. Het temperatuurverschil was enorm in vergelijking met de bergen, en we hebben even 2 dagen heerlijk aan de kust van het zonnetje en de warmte genoten. Vervolgens hebben we nog 2 dagen in Snowy River National Park gestaan en een flinke wandeling gemaakt waarbij we zelfs off-track de rivier 'The Snowy River' doorgewaad zijn en op die manier twee wandelingen konden koppelen. Op de terugweg was de rivier door de regen aardig gestegen en dus kwamen we best nat en koud weer op de bush-camping aan. Gelukkig hadden we ook hier weer een lekker vuurtje om bij op te warmen.

De dagen erna hebben we nog intensiever dan daarvoor contact proberen te zoeken met een dame die een grote dingo-farm in Victoria heeft. We hoopten hier voor een bepaalde tijd vrijwillig mee te lopen, dat leek ons erg interessant. Uiteindelijk hebben we haar aan de lijn kunnen krijgen, ze beloofde ons een mail terug te sturen die we helaas nooit meer hebben gehad. Erg jammer.

We wilden al langer een meerdaagse wandeling door Wilson Prom National Park maken, 50 km in 3 dagen met alle rotzooi op de rug en kamperen op afgelegen bush-campings. We hadden hier erg veel zin in, maar het regenachtige weer zorgde voor wat vertraging. Op een gegeven moment wilden we niet langer wachten en hebben we de tassen ingepakt, klaar om de volgende morgen op weg te gaan. Die nacht hadden we geen tent opgezet aangezien er een mooie overkapping was boven de bbq. Op deze manier hoefden we de tent de volgende ochtend niet nat in te pakken. Een verkeerde beslissing, zo bleek rond 1 uur ’s nachts toen een grote hoeveelheid water op onze slaapzakken druppelde. Eerst probeerden we dit nog te negeren, maar 2 uur later lagen we echt te zwemmen en zijn we de auto ingevlucht. Alle slaapspullen, maar ook het grootste gedeelte van wat we in de auto hadden, was zeiknat! Nog slechter nieuws was dat het de komende dagen vrijwel non-stop zou gaan regenen, overal binnen een straal van 250 km vanaf het punt waar we waren. Hmmm... Uiteindelijk hebben we impulsief, om 4 uur 's nachts een motel op Phillip Island geboekt.

Op Phillip Island konden we na 2 weken primitief kamperen zonder douche in de regen en kou echt even genieten van de luxe van een motel, incl. jacuzzi! De kamer was gelukkig erg groot, zodat we alle natte zooi uit konden hangen. Ondanks het slechte weer hebben we best wel het een en ander ondernomen op Phillip Island. Het staat hier bekend om de grootste kolonie Little-Pinguins, dus uiteraard hebben we de Pinguin-Parade waarbij er in 1 uur tijd zo'n 800 tot 1000 uit de zee komen waggelen bijgewoond. Daarnaast hebben we nog wat gewandeld langs de kust, hebben onze eigen vis gevangen die vervolgens werd klaargemaakt (mjammie), we zijn naar een puzzel- en illusie museum geweest en op mijn verjaardag hebben we een chocoladefabriek/museum bezocht, erg leuk en lekker! :-D.

Na deze luxe zijn we terug naar Wilson Prom National Park gereden. Aangezien het nog steeds erg nat zou blijven, besloten we het bij dag-wandelingen te houden. Na de eerste dag kreeg Erik het alleen in z’n hoofd om toch die grote wandeling te doen, in 1 dag! De vrouw bij het informatiecentrum raadde het af en geloofde niet dat hij dat kon doen tussen zonsopkomst en -ondergang (tussen 7 uur 's ochtends en 17 uur 's middags). Natuurlijk werd hij daar alleen maar meer door gemotiveerd en de dag erna ging om half 5 de wekker, zijn we naar het park gereden en hij is in het donker om 6 uur ’s ochtends begonnen met de wandeling. Uiteindelijk heeft hij de 48 km in 9 uur afgelegd (incl half uur pauze). Hij was dus ruim voor het donker terug! Ikzelf heb in de buurt een bergje beklommen, half in het donker, om vanaf boven een schitterende zonsopkomst te bewonderen, wat een prachtig uitzicht.

Wombats, erg bijzonder om ze overdag te zien!

Hierna gingen we weer richting het noorden naar Alpine National Park, opnieuw de bergen en de kou in. Op de bush-camping die we in gedachten hadden bleek ook een oude hut te staan. Geen bordjes dat je hier niet mocht overnachten en uit het bezoekersboek bleek dat velen de hut als overnachtingsplek gebruikten, dus we hebben in de kleine week dat we hier waren daar dankbaar gebruik van gemaakt. Het was een simpele, ongeisoleerde hut, maar toch heerlijk om ’s avonds uit de wind bij een vuurtje te zitten en niet zo vroeg je tent in te moeten kruipen vanwege kou en regen! We hebben een groot deel van de omgeving opnieuw te voet verkend. Een aantal dagen ervoor had het flink gesneeuwd, wat het wandelen zwaarder maakte, maar we kregen er nog mooiere uitzichten voor terug. Prachtig!

Hier in de buurt kwamen we ook onverwacht onze grootste passie tegen: sledehonden!! Zo’n 17 prachtige siberische huskys hebben we verwend met onze knuffels, en we hebben een soort training bijgewoond. De eigenaar maakt hier in de winter korte tochtjes met de toeristen (20 minuten incl. knuffelen en samen met een husky op de foto). Deze sport blijkt in Australie groter te zijn dan de meeste mensen denken, er worden zelfs 2 redelijke wedstrijden gehouden. Allemaal op erg kleine schaal vergeleken met Noord-Europa natuurlijk en daarnaast missen ze de sneeuw-zekerheid, maar toch erg leuk om even een praatje te maken.

Dit was onze laatste bestemming van de vakantie. Op Facebook hebben we alle foto's geplaatst. 
Binnenkort beginnen we weer op de farm in Bourke, waar we tot begin augustus zullen werken. We hebben er weer erg veel zin in!

Veel liefs,

Erik & Sanne