Natuurijk iedereen nog een gelukkig en gezond 2014 gewenst!!
Wij hebben een iets andere jaarwisseling gehad dan we hadden gedacht
en gehoopt. Ondanks het slechte weer hebben we de groep die hier met kerst was
goed kunnen vermaken en kregen we ontzettend positieve feedback! We konden de
trainingsdagen door laten gaan, dus iedereen stond 1 of 2 keer op de sledes.
Vervolgens hebben we gewandeld met 1 of 2 nachten in een wildernishut, met
3-gangen diner en spelletjes! Een topweek!
Een paar dagen voor oud & nieuw kwamen de 10 nieuwe gasten aan, en
doordat het inmiddels al lange tijd niet meer had gevroren zag alles er erg
zielig, groen en nat uit :-( We wilden de gasten natuurlijk alsnog de beleving
van het hondensleeen meegeven, dus we hebben een andere startplek uitgekozen,
daar onze sledes, honden en gasten naartoe gebracht en 5 van hen zijn de eerste
dag in 2 groepen eropuit geweest. Resultaat: geen succes. Op sommige stukken
hebben ze gewoon op bosbodem gesleed, maar het ergste waren nog de natte
passages. De bruggen waren allemaal overstroomd of zelfs weggespoeld en de,
normaal gesproken kleine, 'watergrachtjes' waren nu ook gevuld met veel meer
water. De honden moesten deels zwemmen en precies bij zo'n oversteek is een
gast in het ijskoude water omgevallen...
Ik had deze dag de andere groep mee wandelen in Änäkäinen, waar we
glibberend rond het meer hebben gelopen, met als perfecte afsluiter natuurlijk
heerlijke worstjes, wat groente en brood boven een kampvuurtje. Deze groep
konden we die nattigheid natuurlijk niet aandoen, dus werd met man en macht
gewerkt aan een andere oplossing: opnieuw een andere startplaats, waarvandaan
we de boswegen zouden sleeen die nog niet bereden zijn door auto’s en dus nog
een aardige hoeveelheid (natte) sneeuw lag. Erik heeft met Fiona en Stefan de
stake-outs op een mooie plek neergelegd, de sledes ernaartoe vervoerd en we
waren klaar voor de volgende dag. Helaas, helaas, helaas waren de wegen
spekglad! Erik is op de terugweg met bus en aanhanger vol van de weg geraakt!
Gelukkig was het geen 3 meter verder, want dan had het anders af kunnen lopen.
Ook dit zag er al behoorlijk slecht uit, de bus stond 2 meter van de weg naar
beneden tussen de bomen, met de aanhanger erachter bungelend... Geen klus voor
spierkracht, daar hadden we machines voor nodig, en dat natuurlijk op een
zaterdagavond... Erki woont hier niet ver vandaan en ruimt met zijn tractor de
sneeuw op rondom de lodge. Helaas had hij al 4 (waarschijnlijk meer) biertjes
op en vond hij het niet verantwoord om te rijden. Aangezien ik al eens in een
traktor in Australie heb gezeten ben ik erheen gegaan en heb ik de tractor naar
de plek des onheils gereden, met een dronken Fin die geen engels praat naast
me. Na een aantal foutjes op de tractor (tja, het was toch iets anders dan in
Bourke) had ik het door en herhaalde hij continue maar 1 engels woord: gas!
Erki was nuchter genoeg om ons daar verder te helpen en met veel trekken,
draaien enzovoort hebben we de aanhanger en bus weer op de weg gekregen.
De ochtend erna heeft Simone alleen met de bus nog een keer gekeken of
het inmiddels minder glad was en of er misschien een betere manier was om er te
komen, maar zelfs zonder aanhanger (die we nodig hadden om de honden te
vervoeren) was het te gevaarlijk om je op deze straten te wagen. Zelfs die ene
sledetocht konden we de gasten dus niet bieden. Deze groep is vervolgens direct
op het internet gegaan en heeft hun vlucht omgeboekt zodat ze met de
jaarwisseling weer thuis waren bij de rest van hun familie, erg balen.
Vervolgens raakten de anderen ook gedemotiveerd om de rest van de week op geimpriviseerde
wijze met ons door te brengen, en uiteindelijk zijn alle 10 gasten de dag erna
vertrokken. Wat een domper, maar hopelijk komt een deel nog terug zodat we hen
het hondensleeen alsnog bij kunnen brengen! Oudejaarsavond waren we dus alleen
met het team, hebben we pizza gegeten, een film gekeken en poker gespeeld. Het
was erg gezellig!
De 2 gasten die de eerste week van januari zouden komen hebben we
ingelicht en die hebben hun vlucht om kunnen boeken naar later in het seizoen,
en de tweede week (deze week dus) zouden we zowieso geen gasten hebben. In deze
2 weken heeft iedereen van ons ook even een week vakantie kunnen nemen, voordat
de echte drukte begint.
Vorige week hadden Konstantin en Corinna vakantie, en Erik en ik
hadden met z'n tweeen 2 dagen na elkaar vrij. We hebben met z'n vieren + Rossi,
Toni, Duplo, Zinc, Brix, Duke en Alma een deel van de Karhunpolku gewandeld,
met overnachting in de Valama hut. Het wandelen was toch nog behoorlijk
vermoeiend door de sneeuw waardoor we in het donker aankwamen, de hut hebben we
zo heet als een sauna gekregen terwijl we dikke zware slaapzakken en truien
meegesleept hadden en zelfs voor de 7 honden had het plaats op die kleine
bedjes, ... Kortom, we hebben ons uitstekend vermaakt!
Deze week hebben wij vakantie en sinds een paar dagen kunnen we ook
eindelijk weer op de sledes! De wind komt nu weer uit het noordoosten waardoor
het lekker koud is. De meeste dagen rond -10 graden of kouder. Een paar
dagen geleden hebben we een paar centimeter sneeuw gehad, maar inmiddels blijft
het droog en hebben we sinds weeeeeken weer de zon gezien :-)! We kunnen
eigenlijk wel wat meer sneeuw gebruiken, maar we zijn al erg blij met hetgeen
we nu hebben. De meren zijn (grotendeels) bevroren en daar sleeen we nu ook
overheen. De water’grachtjes’ zijn deels bevroren, deels nog open, maar over
een paar dagen zal ook dat goed te doen zijn! We zijn nu dus vollop bezig om de
honden weer te trainen voor grotere afstanden, je merkt wel dat ze niet zo fit
meer zijn, maar ze pakken het goed op en ook zij vinden het heerlijk om
eindelijk weer te rennen!
Eergisteren heb ik met Erik een stuk trail op de meren gemaakt, wat
Konstantin vantevoren met sneeuwschoenen heeft afgelopen. Helaas was het
grootste deel weer dichtgewaaid zodat de honden geen idee hadden waar ze heen moesten.
We hebben daarom mijn slede aan de leidhonden van Erik vastgemaakt en daarna
zijn we afwisselend vooruit gerend, zodat de honden iemand achterna konden
rennen. De persoon op de achterste slede moest vol op de rem staan om niet te
snel te gaan, 12 honden zijn behoorlijk sterk, en op dat ijs heb je nauwelijks grip voor een rem. Erg vermoeiend, maar inmiddels zijn er meerdere sledes overheen
gegaan en hopelijk blijft het spoor zichtbaar.
Gisteren zijn we achter Simone aan gesleed richting het ‘Rusissche
moeras’ waar we dit jaar alleen nog maar met de scooter waren en waar we
behoorlijk vast zijn komen te zitten. Het risico was dat we ergens om moesten
keren als we niet verder konden (evt. met natte voeten). Timmy, de leidhond van
Simone, heeft het super gedaan en heeft de sporen gevonden en deels nog herkend
van vorige jaren, ondanks dat niemand daar nu nog geweest is. Alle andere
honden hebben ook een superprestatie neergezet, want de trails waren niet optimaal
en dus was het extra vermoeiend voor de honden. We zijn supertrots op deze
superhondjes! Ook wij konden niet ontspannen sleeen, opperste concentratie bij
de trails en daarnaast moesten we veel meerennen of meesteppen om het voor de
honden wat makkelijker te maken. Toch is het heerlijk dat we weer wat nieuwe
trails hebben en niet steeds hetzelfde moeten doen! Vandaag zijn we dezelfde
route nogmaals met Konstantin en Fiona gegaan. Vermoeiend (want er gaat altijd
wel wat mis: slede van Fiona verloren, een gevecht tussen 2 honden, een hond
die niet meer kan en dus in de sledezak moet, ...) maar genieten geblazen!! Dit
zijn momenten waarop we met 100% zekerheid kunnen zeggen dat we de juiste keuze
hebben gemaakt door Nederland achter ons te laten en hier te gaan wonen en
werken! :-D
Deze week zullen we nog veel meer op de sledes staan, wat nieuwe
trails openmaken en verder wat uitrusten. Volgende week ga ik met Simone en 3
Duitse gasten op tour, en Erik gaat op tour met 2 Duitse/Zwitserse gasten.
Daarna is alles behoorlijk goed geboekt in februari, we hebben er zin in!!!
Veel liefs,
Erik & Sanne
