We zijn weer terug in Kangos en hebben een geweldige wandeling van 3 weken door de Zweedse bergen gemaakt, gevolgd door een kleine week rust in Jokkmokk en daarna nog een week met mijn ouders. We hebben dus echt even lekker vakantie gehad! Helaas is de zomer ons hier in het noorden vergeten, echt zomerweer hebben we hier (nog?) niet gehad, maar dat betekende niet dat we minder genoten hebben. Ik heb tijdens de wandeling een 'dagboekje' bijgehouden, misschien dat jullie het leuk vinden om te lezen. En vergeet daarbij de foto's niet, eventueel op Facebook ook te bekijken.
Zondag 28 juni - Abisko Turist Station
Na 's ochtends de honden verzorgd te hebben zijn we met Sara naar Kiruna gereden. Hier wat boodschappen gedaan, een heerlijke pizza gegeten en vervolgens op de trein. Bij Abisko Turist Station onze tent opgezet, met uitzicht op een kudde rendieren wat Toni & Jim natuurlijk behoorlijk spannend vonden. Nog even nagevraagd en het schijnt inderdaad een slimme zet te zijn geweest dat we sneeuwschoenen mee hebben genomen aangezien er nog ongelooflijk veel sneeuw ligt voor de tijd van het jaar. Maar zelfs mèt wordt het bikkelen horen we. Vele anderen proberen het zonder, we zijn benieuwd... Met Jim en Toni hebben we snel aanspraak vanwege hun rugzakjes en de camera komt ook regelmatig tevoorschijn, grappig. Het is lekker zonnig met wat bewolking vandaag. Net buiten een fruitsalade gegeten en vervolgens heerlijk in de sauna. Het zal vanaf nu wel weer eventjes duren voor we zo schoon zijn. De honden zijn inmiddels iets rustiger, ondanks de rendieren en de vele lemmingen, al zouden ze er wel vandoor gaan als we ze de kans zouden geven. Dat kunnen ze de komende 4 weken vergeten, veel te gevaarlijk. Als een Sami in dit gebied ziet dat zijn rendieren worden opgejaagd, schiet hij de hond zo neer... Nu naar bedje, morgen eindelijk wandelen, we hebben er zin in!!
Maandag 29 juni - 2 km voorbij Abiskojaure
Na een korte nacht door onrustige honden, een scheve tent en een aantal langsrijdende treinen konden we niet wachten om te beginnen. Omdat de zon toch 24 uur per dag schijnt besloten we er om half 5 uit te gaan en in te pakken. Rond 7 uur vertrokken we. Bij de receptie konden we de rugzakken nog wegen: Erik 20 kg, Sanne 19 kg. Iets zwaarder dan we hoopten, maar dat komt voornamelijk door die 2 kg extra van de sneeuwschoenen. Inmiddels zijn we 17 km verder, zijn we behoorlijk gaar en genieten we van een heerlijk zonnetje, een prachtig uitzicht, een kampvuurtje en onze welverdiende rust. 17 km met (bijna) 20 kg op je rug door heuvelachtig/bergachtig terrein met veel losliggende stenen en ondertussen met honden die we nog steeds moeten leren dat ze niet trekken... dat gaat je niet in de koude kleren zitten. We waren hier vrijwel ongetraind aan begonnen en dat voel je wel, ik vooral in mijn heupen. Onderweg kwamen we een aantal trailrunners tegen en later een aantal ECHTE beginnelingen, het deed gewoon pijn om te zien hoe zij hun rugzak op hadden. En daarnaast weer een aantal rendieren en vele lemmingen. Het weer is prachtig (wel een frisse wind), de uitzichten waanzinnig mooi! Volgens de gastheer van Abiskojaure gaan we morgen richting de sneeuw...
Dinsdag 20 juni - 6 km voor Alesjaure
Na een heerlijke nacht waren we om 6 uur wakker. 's Avonds werden we nog de tent 'uitgebrand', maar 's ochtend was het toch best fris. Maar de zon scheen nog steeds en vandaag was het grotendeels echt warm (geen t-shirt weer, maar wel bijna af en toe). We moesten nu, in tegenstelling tot gisteren, behoorlijk klimmen, we kwamen voorbij de boomgrens, er waren meer passages met sneeuw die irritant maar best te doen waren en de uitzichten werden nog mooier! Afstand van vandaag: ongeveer 12 km. Niet superveel, maar we staan nu op zo'n mooi plekje! Nadat we stopten kwamen nog vele medewandelaars langs, waardoor we even twijfelden of we niet verder wilden. Maargoed, wij begonnen vroeger dan de meeste anderen (tussen 5 en 6 uur stonden we op) en hebben alle tijd van de wereld, dus besloten we nog lekker achterover te leunen en van het zonnetje (+ ijskoude windje) te genieten en vroeg naar bed te gaan. Het lichaam is vandaag minder brak dan gisteren, misschien is het wel echt waar dat de eerste dag altijd het ergste is. Echte sneeuwpassages van meer dan 50 m zijn we nog niet tegengekomen, maar we zijn al wel wandelaars tegengekomen die zijn omgekeerd. Morgen dan echt de sneeuw in?! Nu zoekt ons vermoeide lichaam het bedje op terwijl de zon nog hoog aan de hemel staat.
Woensdag 1 juli - Op de Vistavagge
Gisteren waren we blijkbaar niet moe genoeg, want om half 2 's nachts lagen we klaarwakker. Het is natuurlijk ook raar als de zon heel de nacht schijnt. Toch nog even de ogen dichtgedaan en om 5 uur opgestaan. De 6 km naar Alesjaure gingen vlot, al waren er veel sneeuwpassages waar je soms gevaarlijk diep in wegzakte en waren de overige delen erg nat. In Alesjaure eten gekocht en om advies gevraagd. De meest belopen weg richting Tjäktja was mogelijk, ook zonder sneeuwschoenen, maar wel met risico en ontzettend zwaar, dat wil zeggen tot je bovenbenen of hoger in de sneeuw. Maar onze sneeuwschoenen zouden zich daar kunnen bewijzen. Het zou best leuk zijn geweest die vele wandelaars zonder sneeuwschoenen voorbij te lopen, we zagen namelijk niemand anders met die zware dingen. Ons originele plan was echter naar Vista's, Nallo en dan Sälka, een omweg die op internet als een must-do stond beschreven. In Alesjaure raadden ze dit af, tot Vista's waarschijnlijk nat maar ok, maar daarna 'onmogelijk'... In ieder geval hadden ze nog van niemand gehoord dat hij/zij dit had gered. Wat ons er dan toch toe zette om deze richting op te slaan weet ik ook niet. Waarschijnlijk een combinatie van avontuur, helemaal alleen op de trail zijn en koppigheid dat niets onmogelijk is. In ieder geval vervolgden we onze weg op de Vistavagge, een pad door een prachtig dal. Na nog eens 12 km vonden we het wel weer genoeg voor vandaag, al staat ons tentje nu wel erg in de wind en uit de zon, koud!! Maar opnieuw is het uitzicht prachtig! Slaap lekker.
Donderdag 2 juli - Nallo hut
Vandaag een verhaaltje uit een verwarmde hut midden in de Zweedse witte bergen. Vanmorgen om 8 uur begonnen we met wandelen. De eerste 6 km naar de Vista's hut liepen we over een erg nat trail. Hier hadden we het geluk een rendier, eland en hermelijn van heel dichtbij te zien. In Vista's namen we een grote pauze voor mijn voetjes die erg pijnlijk waren door blaren. 1 km voorbij de Vista's hut begon het te regenen... Toch maar verder gelopen en hoger de besneeuwde bergen ingegaan, wetend dat we de 10 km naar de Nallo hut moesten halen omdat kamperen ergens anders onmogelijk was: teveel rots en sneeuw. Wat volgde waren enorm zware kilometers, bijna continue zonder een pad, over rotspartijen waar Erik nog flink is uitgegleden, tussen lage bosjes door waar de hondenlijnen bleven hangen, over beekjes, omwegen makend om de sneeuw te vermijden en waar dit niet ging over de sneeuw, die gelukkig hard genoeg was om zonder sneeuwschoenen overheen te lopen. Toch was dit behoorlijk gevaarlijk, want vaak stroomt er een riviertje onder de sneeuw door en als de sneeuw 'brug' je gewicht niet houdt, kun je een behoorlijk stuk wegzakken of vallen. Voorzichtig lopen dus. En dat alles in stromende regen met een flinke wind, tot op het bot verkleumd! De omgeving was prachtig ondanks de grauwe achtergrond, maar onder zulke omstandigheden is het lastiger om ervan te genieten. Na lange uren kwam het hutje in zicht, maar we moesten de rivier nog oversteken. Doorwaden was geen goed idee vanwege de sterke stroming door al het smeltwater. Een paar dagen geleden moeten er nog een paar sneeuwbruggen zijn geweest, maar die waren nu in het midden ingestort. Erik was moedig genoeg om ergens over zo'n ingestorte sneeuwbrug te springen, hoewel de zijkanten elk moment konden instorten. Ik gooide vervolgens de backpacks en de 2 gevonden rendierschedels achter hem aan, hielp de honden en vervolgens moest ik, 1 van de engste dingen die ik in m'n leven heb gedaan! Samen met een Zwitser zijn we nr 9, 10 en 11 dit seizoen die deze hut aandoen, niet helemaal de eersten dus, maar wel bijna. De spullen hangen nu te drogen en wij kunnen even lekker genieten van een warm bedje.
Vrijdag 3 juli - Bij de Sälka hut in een nat tentje
We hebben weer een vermoeiende maar onwijs gave dag achter de rug. De nacht in zo'n verwarmde hut terwijl het buiten regende was heerlijk! We deden het in de ochtend rustig aan en om 11 uur stonden we klaar, met eindelijk onze sneeuwschoenen aan. Deze hebben we de de hele dag gebruikt, op de laatste 500 m naar de Sälka hut na. Continue liepen we door de sneeuw door een supermooi landschap waar niemand anders was dan wij. We kozen ervoor om vrij hoog in het dal te lopen, omdat het onderin het dal erg nat was. Daardoor liepen we echter continue schuin, wat echt vermoeiend is en slecht voor voeten, enkels en knieën. Daarom liepen we regelmatig zigzaggend door het landschap en hebben we uiteindelijk eerder 13 dan 10 km gelopen. Over het weer vandaag kunnen we niets goed zeggen: het grootste deel van de dag regen en veel mist, waardoor we geen mooie uitzichten hadden in de bergen. Om die reden hebben we ons tentje nu ook bij de Sälka hut neergezet, zodat we wat spullen kunnen drogen en we eindelijk ons konden wassen in de sauna. Nu lekker schoon ons bedje in! Hier stond me een wat minder leuke verassing te wachten, want een Compeed-pleister moest ik waarschijnlijk door het gebruik van de sauna verwijderen, waarbij ik een hele huidlaag meenam en nu mijn hiel openligt... Au, hopelijk gaat dat goed morgen...
Zaterdag 4 juli - 8 km voor Kebnekaise Station
Bij het wakker worden konden we niet horen of het regende, de snelstromende beekjes waarnaast we onze tent hadden opgezet maakten teveel 'lawaai'. We hadden geluk, het was weer droog en in de loop van de dag begon de zon zelfs te schijnen, wat gepaard ging met een flinke koude wind. Omdat we dit niet hadden verwacht, vergaten we de zonnebrandcrème en stonden de blaren aan het eind van de dag op ons gezicht... De blaar op mijn hiel was erg pijnlijk, maar gelukkig kon ik er nog goed mee verder lopen. Het landschap vanaf de Sälka hut bestond uit ontelbare riviertjes, gevormd door smeltwater. Aangezien we de meesten zonder brug of planken over moesten steken, bewezen onze gaiters en goede bergschoenen zich opnieuw. Onze schoenen, sokken en broek werden zo niet nat en toch konden we tot bijna kniehoogte kort het water in, perfect! Vanaf de afslag richting Kebnekaise klommen we weer een beetje en lieten we dit 'rivierenlandschap' achter ons. Na 16 km vonden we het wel weer leuk voor vandaag. We waren wat later begonnen vanwege het socializen in Sälka en wilden het nu niet te laat maken. Daarnaast waren Toni en Jim al een aantal kilometers erg onrustig door 4 rendieren die ons vanwege hun nieuwsgierigheid erg dichtbij lieten komen voordat ze weer een eindje verder (langs het wandelpad) verder graasden. We hebben weer een mooi kampeerplekje gevonden, maar vanwege de extreem harde wind hebben we toch binnen gekookt en lagen we vroeg in bed.
Bij het wakker worden konden we niet horen of het regende, de snelstromende beekjes waarnaast we onze tent hadden opgezet maakten teveel 'lawaai'. We hadden geluk, het was weer droog en in de loop van de dag begon de zon zelfs te schijnen, wat gepaard ging met een flinke koude wind. Omdat we dit niet hadden verwacht, vergaten we de zonnebrandcrème en stonden de blaren aan het eind van de dag op ons gezicht... De blaar op mijn hiel was erg pijnlijk, maar gelukkig kon ik er nog goed mee verder lopen. Het landschap vanaf de Sälka hut bestond uit ontelbare riviertjes, gevormd door smeltwater. Aangezien we de meesten zonder brug of planken over moesten steken, bewezen onze gaiters en goede bergschoenen zich opnieuw. Onze schoenen, sokken en broek werden zo niet nat en toch konden we tot bijna kniehoogte kort het water in, perfect! Vanaf de afslag richting Kebnekaise klommen we weer een beetje en lieten we dit 'rivierenlandschap' achter ons. Na 16 km vonden we het wel weer leuk voor vandaag. We waren wat later begonnen vanwege het socializen in Sälka en wilden het nu niet te laat maken. Daarnaast waren Toni en Jim al een aantal kilometers erg onrustig door 4 rendieren die ons vanwege hun nieuwsgierigheid erg dichtbij lieten komen voordat ze weer een eindje verder (langs het wandelpad) verder graasden. We hebben weer een mooi kampeerplekje gevonden, maar vanwege de extreem harde wind hebben we toch binnen gekookt en lagen we vroeg in bed.
Zondag 5 juli - 2 km voor Kebnekaise Station
Vandaag hadden we een 'rustig' wandeldagje. Na 6 km vonden we een mooi plekje naast het water. Volgens een tegenligger wilde je niet te dicht bij het Mountain Station staan omdat het behoorlijk druk is. Vanaf hier kunnen we de top van Kebnekaise en de wandelweg ernaartoe zien! Vandaag was het opnieuw lekker weer, een mooie dag voor hoger in de bergen, maar DE beklimming zouden we vandaag niet meer redden. Daarom maar een wasje gedaan en vervolgens naar het Mountain Station voor wat boodschappen en informatie over lawinegevaar, evt. sneeuwschoenen meenemen en het weer. En we moesten onze trouwdag natuurlijk vieren. We zijn uit eten gegaan, helaas veel te weinig voor het geld, maar het was wel lekker en daarnaast konden we even douchen! Morgen staan we vroeg op om de top van Kebnekaise, de hoogste berg van Zweden, proberen te bereiken.
Maandag 6 juli - Kebnekaise
Om kwart over 5 's morgens vertrokken we, in de hoop nog iets van het goede weer van gisteren mee te pakken en om de massa's mensen voor te zijn. Heerlijk, lopen zonder rugzak. De paar dingetjes die we mee hadden, lieten we de honden dragen. De eerste 3 uur gingen we vrij vlot zonder veel pauzes naar boven, tot we bovenop Mnt Vieranvarri stonden en alweer ruim 1 km geklommen hadden. Het terrein was erg steil en stenig met af en toe flink gladde en steile sneeuw/ijs passages. Vanaf deze berg hadden we nog mooi uitzicht op DE berg Kebnekaise, maar we moesten eerst weer een flink stuk dalen om vervolgens weer te stijgen, cruel world. Halverwege de klim van Mnt Kebnekaise zagen we het helemaal dichttrekken. Snel nog wat foto's gemaakt voordat we helemaal niets meer zagen. De laatste klim was door de sneeuw en zagen we echt niets meer. Het is een heel raar gevoel om voor, achter, boven en onder je alleen maar wit te zien. Het was nog even een steile klim naar boven, maar toen stonden we op het hoogste punt van Zweden, 2106 m hoog. Bij helder weer schijn je 8% van Zweden te kunnen zien, nu zagen we net de 2x5 meter van de top en zagen we dat het aan 3 kanten heel steil een afgrond in ging. Snel wat foto's en weer naar beneden, want het was daar behoorlijk fris en niet geheel ongevaarlijk. Op de terugweg liepen we vrijwel de gehele weg in de mist/bewolking, alle wandelaars na ons hadden dus minder geluk met de uitzichten. Na 10 uur wandelen kwamen we kapot bij de tent aan! We hebben vandaag 1800 meter geklommen en net zoveel gedaald over 2 keer 9 km. Na het eten lagen we vroeg in bed.
De werkelijke reden dat we besloten om vandaag een pauzedag in te lassen was het ontbreken van wc-papier, erg onpraktisch. Maar ons lichaam was na zo'n zware dag van gisteren boven op zo'n vermoeiende week ook wel toe aan wat rust en het was daarnaast erg slecht weer... Dus lekker uitslapen, opgeruimd, wat foto's uitgezocht en vervolgens naar het Station voor wat boodschapjes (wc-papier niet eens te koop...). We besloten hier ook even gebruik te maken van de keuken en een uitgebreide lunch klaar te maken, dat scheelde weer koken in een krap tentje in de regen. De 2 km terug naar de tent stortregende het en daar aangekomen konden we niet veel anders doen dan ons bedje in (met 2 natte honden) om 5 uur 's middags... Wat een vies weer, alles is nat...
Woensdag 8 juli - 1 km ten zuiden van Singi
Om half 7 werden we wakker: nog steeds regen. Nog een keer omdraaien dan. Om 8 uur... Nog steeds regen... Onze rug begint na zo lang in bed toch wel pijn te doen dus snel met de honden eruit, en vervolgens toch maar weer vlug naar binnen. Even een ontbijtje van crackers in bed en vervolgens weer kort in slaap gevallen... Toen hebben we toch maar de moed bij elkaar geraapt om eruit te gaan, het miezerde slechts. De honden moesten maar even buiten liggen terwijl wij ons door middel van slangenbewegingen in de tent omkleedden (in nog natte kleding) en de tassen zo goed als het ging inpakten. Snel de kletsnatte tent ingepakt en weg waren we. Voorheen waren we eindelijk gewend geraakt aan het gewicht van de backpack, maar na 2 dagen zonder leek de rugzak nu 10 kg zwaarder te zijn. De 12 km tot Singi werden het weer en onze gemoedstoestand niet veel beter. We hoopten hier even wat water te koken voor het avondeten, maar om hier nou 20 euro voor te betalen?! No way, toch ben ik stiekem even naar binnen geglipt en onze basta bolognese aten we vervolgens buiten in de regen en kou. 1 km verder hebben we de nog natte tent opgezet en zijn we erin gekropen. Met dit weer is kamperen in het algemeen niet echt leuk, maar zo wildkamperen zonder faciliteiten in een kleine tent, met 2 zeiknatte honden en maar 1 setje kleding is echt een uitdaging en de vraag of we dit echt als vakantie zien spookte vandaag regelmatig door ons hoofd. Hopelijk wordt het snel weer mooi weer. Vandaag geen foto's, slecht weer verdient geen plaatje.
Donderdag 9 juli - 4 km ten zuiden van Kaitumjaure
De hele nacht heeft het behoorlijk geregend, maar in de ochtend besloten we snel na wat crackers in bed tussen 2 buien door alles op te ruimen en ons in de nog natte kleding te hijsen. We hadden geluk en het bleef zowaar droog! We hadden een lekker tempo en kwamen langzaam maar zeker weer in een gebied waar af en toe bomen stonden. Aangezien we nu ongeveer op de helft van de wandeling waren besloten we de honden te wisselen. Tot nu toe had ik Jim bij me, na 2 mislukte pogingen met Toni. We laten de honden niet trekken, dat is veel te gevaarlijk over al die rotsen. We laten ze daarom liever vlak achter ons lopen en nemen de klappen in onze kuiten van hun tassen voor lief. De achterste hond is natuurlijk veel meer gefocust op de eerste en is moeilijker in bedwang te houden. Tel daarbij op dat Toni midden in de pubertijd is, van jagen houdt en altijd haantje de voorste wil zijn en dan begrijp je dat het voor mij als achterste loper niet makkelijk was haar aan te leren naast of achter mij te lopen. Inmiddels kent ze de beginselen, maar het blijft makkelijker om met haar vooraan te lopen, druktemaker! Alsof ze niet genoeg energie verbranden tijdens het lopen. Ze worden allebei in ieder geval behoorlijk mager, dus geven we ze inmiddels dure tonijn in hun voer. Rond 4 uur 's middags zagen we opnieuw regen aankomen, dus besloten we vlug de tent op te zetten. Helaas net te laat en we stapten voor de zoveelste keer zeiknat onze tent in.
Vrijdag 10 juli - 3 km voor Vakkotavare
Wauw, wat een mooie dag, dat is nou precies waar we het voor doen. Na een lange dag (19 km) zitten we nu lekker in het zonnetje terwijl om ons heen alle spullen aan het drogen zijn. Heerlijk! Vanmorgen zag het er nog niet zo veelbelovend uit, maar nadat we de 5 km naar Teusajaure hadden afgelegd kwam de zon volop tevoorschijn. Het meer bij Teusajaure konden we vervolgens bij lekker weer oversteken, al moesten we wel 3 keer oversteken zodat we aan beide oevers minimaal 1 boot achterlieten. Op zich geen probleem, maar met een kapotte roeiboot niet zo makkelijk... De 7 km erna moesten we flink stijgen. We kwamen nu in een supernat gebied waar de sneeuw (deels) net is weggesmolten. We moesten een aantal flink wilde riviertjes oversteken, waarbij Erik zijn Nalgene bidon is verloren en we natte voeten kregen. De honden volgden ons continue dapper, medewandelaars moesten vaak nog 3x nadenken nadat we waren overgestoken. Ondanks dat we toch al flink zuidelijker zijn en ook qua hoogte niet meer zo hoog lopen, zien we nog veel sneeuw om ons heen, echt supermooi! Nu even alle spullen opruimen en naar bedje, morgen staat de wekker vroeg om op tijd te zijn voor de bus naar Kebnats. Door de hitte hadden we de tent nog eventjes openstaan, en we werden bij een mooi avondlicht beloond met een kudde rendieren die maar een paar meter naast onze tent liep, zo gaaf!
Zaterdag 11 juli - Halverwege tussen Saluolokta en Sitojaure
Vandaag weer een dag vol belevenissen gehad. We stonden om 5 uur op en na een ontbijtje en opruimen liepen we de 3-4 km naar Vakkotavare waar we ruim op tijd aankwamen voor de bus. Ik kon achterin instappen terwijl Erik betaalde. Jim besloot echter vlak voor het instappen uit zijn halsband te glippen. Gelukkig was hij te onzeker om er echt vandoor te gaan, al had hij het waarschijnlijk gedaan als hij wist wat hem te wachten stond (ik ook). Het leek alsof de bus zonder schokdempers reed, wat een gehobbel en wat een klappen! Niet leuk! Normaal vertrekt de boot na de aankomst van de bus, nu ook, maar hij vergat alle mensen mee te nemen! Dus moesten we, met nog een paar anderen, een uur wachten, erg flauw. In Saltoluokta hebben we flink boodschappen gedaan voor de komende 5 dagen, we hadden namelijk niets meer, omdat de laatste 'winkel' dicht was om 1 uur 's middags en we niet tot half 6 wilden wachten. Daarna nog even geluncht met 2 Nederlanders, een snelle douche genomen en iets na 3 uur deden we de backpack weer op. Weer moesten we flink stijgen, en dan voel je die paar extra kilo's van 5 dagen eten wel. Maar na een paar kilometer werd het trail makkelijker en kregen we een lekker tempo te pakken tot we 9 km later bij een gratis primitieve hut aankwamen waar we besloten te overnachten. Lekker makkelijk om een dagje geen tent op te hoeven zetten en af te hoeven breken. Even afwachten hoe leuk we het straks daadwerkelijk vinden met die muggen...
Zondag 12 juli - 10 km vanaf Sitojaure, in Ultevisfjällurskog Natur Reservat
Yes, vandaag de allereerste dag deze zomer dat we in ons t-shirtje kunnen lopen. We hadden schitterend weer om te wandelen! De eerste 11 km naar Sitojaure gingen snel. Het hoogtepunt was Samuel, die een paar enorme elandgeweien van elk 6 kg had gevonden in Sarek! En wij dachten dat wij geluk hadden met een paar rendiergeweien. In Sitojaure volgden we de bordjes naar een Sami, waar we onze lunch hebben gekocht: bier/cola, gerookte vis, gerookte rendier en samibrood. Erg lekker, dat vonden Jim en Toni ook! We willen uiterlijk over precies 1 week, 19 juni, de bus van Kvikkjokk naar Jokkmokk hebben, vanwege de overgebleven hoeveelheid droogvoer. Nadat we de dagen uitgeteld hadden op de kaart, kwamen we erachter dat we 2 dagen extra hadden. Sarek National Park mogen we helaas niet in met de honden, maar het leek ons wel leuk om nog even van het pad af te gaan en deels op kompas te lopen, waar we misschien ook meer kans hadden op mooie geweien. We zagen een soort 'route' die ons precies een omweg van 2 dagen extra zou geven, perfect. De Sami vertelde ons dat de brug na 10 km op deze route kapot was, maar daar lieten we ons niet door tegenhouden. In het ergste geval moeten we omkeren. We staan nu vlak na deze rivier die we doorwaad hebben. Erik door middel van een paar kattensprongen op steentjes waar hij af en toe vanaf gleed, ik durfde het niet aan en besloot door dieper ´rustiger´ water te waden. Schoenen had ik beter uit kunnen doen, waar Erik 1 vochtige schoen had, heb ik 2 zeiknatte schoenen, hopelijk drogen ze nu wat sneller met dit weer. Deze warmte brengt wel iets met zich mee waar we tot nu toe geen last van hadden: muggen, muggen en nog een miljoen meer muggen... We hadden graag nog iets langer buiten gezeten, maar liggen nu in onze tent, weg van die bloedzuigers. Ook niet verkeerd, want na 21 km zijn we behoorlijk moe!
Maandag 13 juli - 2 km vanaf een Samidorp in Ultevis Fjällurskogs Naturreservat
De "poorly marked track" was toch nog aardig goed zichtbaar, het is gewoon een aanvoerroute van de Sami in Sitojaure en werd zelfs door quads gebruikt voordat de brug kapot was. Dat loopt wel lekker en verder zien we ook geen andere mensen, maar we hoopten toch iets meer kans te maken op mooie geweien. Daarom hebben we de 12 km van vandaag grotendeels off-track gelopen, wat een stuk lastiger en vermoeiender is, voornamelijk door die verrekte kniehoge bosjes. Maar het was het waard: we vonden een aantal mooie rendiergeweien, sommige helaas oud en poreus en aangevreten, maar ook een paar erg mooie. Daarnaast vonden we een eland-gewei, die nog vast zat aan een schedel en die we besloten af te zagen. Toch wel schattig, zo'n zelf gevonden eland geweitje. Het duurde aan het eind van de dag lang voordat we een leuk plekje hadden gevonden, omdat er nergens stromend water te vinden was. Uiteindelijk gaven we het op en koken we het water gewoon. We liggen nu in ons tentje en luisteren naar het getik tegen het tentdoek dat klinkt als regen, maar wat ´gewoon´ tientallen (!!) muggen zijn. Ook Toni en Jim worden helemaal gek van alle insecten en zijn blij als ze eindelijk de krappe tent in mogen, weg van dat gekriebel.
Dinsdag 14 juli - Aktse
Wow, we zijn kapot, gaar, uitgeblust, ... We hebben vandaag ongeveer 27 km gelopen, het is nu half 12 's avonds en ons tentje hebben we zojuist opgezet, pfff! De dag begon met een wandeling door de yards en driving lanes voor rendieren vlakbij een Sami-dorpje. Een heel doolhof, maar uiteindelijk vonden we de goede weg. Dit kenden we natuurlijk al van Australië, maar zulke grote yards hadden we daar ook nog nooit gezien. Vlak achter de yards lag een slachtveld, oftewel 9 takels waar tegelijk 9 rendieren geslacht en uitgenomen kunnen worden. Het 'dorpje' was verder verlaten. De weg die volgde was vrij saai en makkelijk te lopen dus konden we een aardig tempo volhouden. Het pad liep langs een prachtig meer/rivier, maar door de bomen hadden we vrijwel geen uitzicht, erg jammer. Nergens een mooi kampeerplekje kunnen vinden, dus zijn we doorgelopen en gelopen en gelopen... 6 km voor Aktse begon weer een normale wandelweg waar we een stuk langzamer gingen. Deze laatste kilometers leken daardoor eeuwig te duren, maar het biertje en de cola riepen, dus liepen we gewoon door. In Aktste hadden we er 25 km opzitten en waren we alle vier behoorlijk moe. Hier werden we behoorlijk geplaagd door de muggen, maar daar trokken we ons niets van aan. We waren toe aan wat kouds te drinken en tegelijk maakten we onze maaltijd klaar. Vervolgens besloten we om onze tent boven de boomgrens op te zetten, gratis en zonder muggen. Met veel tegenzin trokken we onze schoenen weer aan en deden we onze rugzak weer op om nog 2 km steil naar boven te lopen. Het was het waard, het uitzicht is fantastisch en hier is geen mug te bekennen. Nu heeft het lichaam wat rust verdiend!
Woensdag 15 juni - 8 km vanaf Aktste
's Morgens werden we wat later wakker, vanwege een gebroken nacht door Toni die er elk uur uit wilde/moest. Buiten bleek het bewolkt en weer wat frisser te zijn geworden en we twijfelden of we wel zoveel zin hadden om de berg Skierffe te beklimmen. Gelukkig hebben we dat gedaan, die wandeling van 14 km was echt de moeite waard! Je hebt een super uitzicht op de Rapadalen vallei vanaf deze berg, iets wat je moeilijk in foto's kunt vastleggen. Bij het teruglopen zagen we 2 bootjes het enorme meer overroeien in onze richting, oftewel er was een grote kans dat er 2 boten zouden liggen aan 'onze' oever zodat we niet weer 3 keer moesten roeien. Dit was geen oversteek van maar 1 km, maar eerder 3 km. Dus snel de tent opgeruimd, de 2 km naar beneden gelopen en we hadden inderdaad geluk, er lagen zelfs 3 roeiboten. We konden hierin met z'n tweeën tegelijk roeien, dus kwamen we vrij snel vooruit. Jim vond het heerlijk en kon zich lekker ontspannen, Toni was opgelucht toen ze 3 kwartier later weer vaste grond onder haar voeten had. Aan de overkant waren 5 Duitsers erg blij ons te zien, hier lag namelijk geen boot... De muggenpopulatie was hier enorm, dus besloten we, ondanks dat het alweer 7 uur was en we nauwelijks lunch hadden gehad, toch nog wat kilometertjes te maken. We staan nu langs een riviertje, waar nog steeds veel muggen zijn, hopelijk helpt ons rokerige vuurtje een beetje. Opnieuw hebben we een lange dag gemaakt, hoewel we dit niet gepland hadden: 21 km lopen + 3 km roeien.
Donderdag 16 juni - 3 km voor Parte
Het aftellen is nu echt begonnen. Onze lichamen zijn moe en vies en zouden graag al in Jokkmokk zijn om te relaxen en een douche te nemen. Daarnaast zouden we ook geen nee zeggen tegen een bord vol eten, als het maar iets anders is dan crackers met smeerkaas uit een tube en Outdoorzakjes waar je alleen nog gekookt water overheen gooit. De honden lijken ook minder enthousiast als in het begin, vooral nu Toni ziekig is. Onze motivatie is dus ver te zoeken zo tegen het einde. Gelukkig blijft het weer redelijk goed, dus we mogen ons niet zo aanstellen, hup die wandelschoenen weer aan en gaan met die banaan! We moesten 's ochtends flink stijgen en hebben vervolgens boven de boomgrens een paar lange pauzes gehouden. Mooie uitzichten en geen muggen! Bij de lunchpauze konden we toezien hoe een brug werd gebouwd waarvoor materiaal met een helikopter werd aangeleverd. Later nog een flinke tijd gesproken met een Nederlander die zijn ei kwijt wilde, tussendoor regelde we via de sms ons nieuw huurhuisje in Kangos, dus al met al kwamen we niet snel vooruit. Na een flinke daling vonden we na 11 km een mooi plekje langs een riviertje waar we besloten te blijven. Lekker, een keer niet tot 9/10 uur 's avonds doorlopen, maar gewoon chillen bij een kampvuurtje. We hebben tenslotte vakantie.
Vrijdag 17 juni - Kvikkjokk!!
And we made it! Na 21 km vandaag door de 'saaie' bossen kwamen we aan op ons eindpunt. Het was nog even doorzetten, maar de laatste kilometers leken we ineens te vliegen. Hoe dichterbij we kwamen, hoe meer wandelaars we tegenkwamen. We hingen nog een tijdje achter 3 jongens die de halve inhoud van hun backpack aan de buitenkant (en tegen hun kuiten) lieten slingeren. Toch nog een extra pauze dan, ze liepen namelijk ongeveer ons tempo. We snappen niet dat zoveel mensen meedoen aan de Fjällraven Classic (dit is een georganiseerde Kungsleden wandeling waaraan zo'n 2000 mensen meedoen). Wie wil er in zijn actieve outdoorvakantie zijn kampeerplekje en outdoorwc met tientallen anderen delen en regelmatig in de file staan als het ook anders kan? Wij genieten liever van de natuur zonder al dat 'massatoerisme'. We vonden dat we nu al redelijk veel mensen tegenkwamen, voornamelijk Zweden, maar ook veel Duitsers en Nederlanders. Maargoed, we hebben ons eindpunt dus gehaald! We waren nog net op tijd om een heerlijke (!!!) hamburger met frietjes en bier en een ijsje toe te bestellen. Lekker zeg!!
Het zit erop, 300 km verdeeld over 19 dagen inclusief 1 rustdag, wandelend door de Zweedse bergen. Levend van dag tot dag, met continue spier- en gewrichtspijn, maar ook de hele tijd genietend van alles om ons heen! In regen, sneeuw en gelukkig de laatste week met prachtig weer. De uitzichten waren overal ontzettend mooi, vooral het noordelijke deel tot Saltoluokta was adembenemend, eigenlijk mooier dan het zuidelijke stuk door de bossen. We mochten op de prachtigste plekjes kamperen, waar we vrijwel altijd helemaal in ons eentje stonden. Ook mochten we genieten van veel wildlife: enorme aantallen rendieren, een eland van heel dichtbij, ontelbare lemmingen, hermelijnen, vogels en dan helaas ook nog de muggen en andere insecten. De honden genoten ook van al het wildlife, al zouden ze er liever achterna zijn gegaan. Zij hebben de wandeling ook goed doorstaan, aan de lijn lopen ging steeds makkelijker, een rugzak dragen is helemaal niet zo erg en 's avonds in de tent uitgeteld tussen ons in liggen was echt geen straf. Ze zijn helemaal gewend en we hebben geen problemen met ze gehad, buiten dat het met Toni nu iets minder goed gaat (later bleek dat ze wormen had en na een kuurtje was ze er zo weer bovenop). We waren super voorbereid, ondanks de hectische afgelopen maanden. We hadden goede spullen en niet te weinig, maar ook zeker niet te veel meegenomen. Alleen de sneeuwschoenen hadden we achteraf wel thuis kunnen laten, die 2 kg per persoon extra was die ene dag niet waard, dat hadden we met iets meer moeite ook zonder sneeuwschoenen kunnen doen. De minder leuke dagen, met name door het weer wat ons voor grote uitdagingen stelde, zijn we nu alweer vergeten. Alle mooie herinneringen blijven en dat zijn er genoeg!
Ja, we hebben weer een bijzondere vakantie gehad en ondanks dat we ons nu behoorlijk moe voelen zal dit zeker niet onze laatste wandelvakantie zijn! Er zijn nog genoeg plekken in Scandinavië te voet te ontdekken!
Ik hoop dat jullie het leuk vonden om te lezen!
In Jokkmokk hebben we na de wandeling op een camping gestaan waar we heerlijk konden genieten van een douche, lekker eten, een wasmachine, uitslapen, een dag niets doen, ... We waren net op tijd gestopt met wandelen, deze week was het heel wisselvallig met veel regen. Een kleine week later kwamen John & Siska en hebben we Siska's 50ste verjaardag met z'n vieren gevierd. Vervolgens besloten we een aantal dagen in de wildernishut Repolantoo te relaxen, te vissen en elke dag van de sauna te genieten. Inmiddels kwam het einde van de maand in zicht, en in augustus moest er weer gewerkt worden. We hebben mijn ouders ten slotte nog een paar dagen in Kangos op visite gehad, voordat zij hun vakantie voortzetten en wij aan het werk gingen. Bedankt voor deze gezellige 1,5 week!! Onze vakantie zit er dus alweer een tijdje op, maar zal nog lang in herinnering blijven.
Veel liefs,
Erik & Sanne
