De sneeuw waarvan we jullie de vorige keer op de hoogte stelden bleef helaas niet liggen. De dag erna was alles weer gewoon zoals daarvoor. 2 weken geleden heeft het wel veel gevroren (ook overdag) en een paar keer gesneeuwd, maar dat bleef niet of nauwelijks liggen. Vorige week was een regenachtig weekje... Dan baal je er echt even van dat je de hele dag buiten moet werken. Afgelopen zaterdag was het wel weer een plaatje om te zien hier, want 's ochtends had het flink gesneeuwd en omdat we vrij hadden hebben we mooie foto's kunnen maken. Helaas is het meeste daarvan inmiddels ook weer weg. Nog even wachten dus tot de sneeuw echt blijft liggen en op gaat stapelen zodat we op de sledes kunnen. Daar kijken we echt naar uit! Het kan niet lang meer duren.
Deze foto's zijn dus afgelopen zaterdag gemaakt door Erik. Hij heeft door de sneeuw 30 km gefietst (en dat valt dan niet mee..) om de kilometers van de trails die we gebruiken om te trainen op te meten zodat we daar een plattegrondje van konden maken.
ps: we hebben hier (helaas) niet altijd zo'n mooie blauwe lucht en een zonnetje... Dat zijn 'toevallig' de mooiste foto's
In Joensuu hebben we inmiddels ook de nodige winterkleding gekocht. Anderhalve week geleden hebben we samen de gasten naar het vliegveld in Joensuu gebracht en zijn daarna inkopen gaan doen.
Verder gaat alles hier zijn gangetje. We trainen veel. Wanneer het warm (lees boven het vriespunt) en vochtig is ongeveer 3 kwartier tot een uur, maar als het kouder is kunnen we weer andere verdere trails doen waar je 5 kwartier tot 1,5 uur mee bezig bent (rust inbegrepen).
De werkdagen worden hier inmiddels ook steeds langer. Een paar keer in de week moeten we een uur vroeger beginnen (8 uur) met voeren, zodat we genoeg op een dag kunnen trainen. Daarnaast worden de honden vaak 's avonds na het eten pas gevoerd, in plaats van rond 18.00 uur zoals voorheen. In de winter krijgen de honden heel onregelmatig en vaak 's avonds hun eten, en daarom moeten we ze daar nu al een beetje aan laten wennen. Dat 's avonds voeren vind ik wel een stuk minder leuk. Je bent moe van de hele dag en na een uur (of langer) relaxen en warmte moet je weer de kou/regen/donker in. En donker is het! In NL is dat haast niet voor te stellen, maar het is hier echt pikkedonker! Als je je hoofdlampje uitdoet zou je het niet zien als je je hand voor je gezicht beweegt. Heel apart. Het heeft ook wel iets heel rustigs om alleen in het aardedonker bezig te zijn, maar door de kou en eventuele regen wordt dat heerlijke gevoel wel een beetje verpest.
Zoals gezegd is de doghandler van de rijke Italiaan Lovati er ook inmiddels. Ze heet Kirsten en komt uit Amerika. We hadden een vlotte meid/vrouw verwacht, beetje een outdoor en sportief type, maar het tegenovergestelde woont nu bij ons in de ‘Red House’: Een typisch Amerikaanse vrouw van ongeveer 50 jaar die er op sommige momenten uit wil zien als een tiener, met geblondeerde haren, ‘navel’ truitjes etc. Daarnaast is ze echt een beetje mutserig. Tja, wel jammer maar we lachen er maar om J
Elke dag gaat één van ons team met haar mee trainen, ongeveer 3-4 uurtjes (Simone krijgt daar dus geld voor van Lovati). Dat houdt in: Helpen met de honden inlijnen en dan minimaal 1,5 uur achterop de squad zitten waarmee zij traint. En dat is koud!!!! In het begin valt het wel mee. Erik had gezegd dat ik m’n muts maar mee moest nemen, en ik twijfelde omdat ik dat nog een beetje onzin vond bij temperaturen rond het vriespunt, het wordt nog veel kouder. En het eerste half uur denk je het ook niet nodig te hebben en valt de kou wel mee, maar het wordt steeds kouder en aan het eind ben je helemaal verkleumd. Bij de andere training ren je nog af en toe en heb je alleen wind door de zijkanten van de auto, maar hier zit je continu stil. Toch zijn het relaxedte uurtjes. Ik ben nu 4 keer meegeweest en heb mijn ipod ook meer even in m'n zak gestoken want eigenlijk doe je tijdens de hele rit bijna niets.
Vandaag moest ik ook mee en na het inlijnen zaten we klaar om te vertrekken tot twee honden die naast elkaar stonden ineens begonnen te vechten. Ik ben ernaartoe gerend en heb ze uit elkaar getrokken. Het viel allemaal nog mee, dus ik ben weer terug naar de quad gerend zodat we snel konden vertrekken en op het moment dat ik zat begonnen ze weer. Dit keer echt serieus en de andere honden wilden ook mee gaan doen. Ik had al van de anderen op de farm gehoord dat je op zo'n moment de honden gewoon mag schoppen, daar voelen ze niets van. Als ze eenmaal beginnen en ze gaan allemaal meedoen dan kan je ze op geen andere manier tegenhouden. Ik heb ze dus een (niet al te harde) schop gegeven en we hebben ieder een lijn gepakt om de twee honden uit elkaar te trekken. Één van de honden was gewond en hebben we daar achtergelaten (achteraf viel het mee) en de ander hebben we wel meegenomen. De adrenaline in de honden konden ze er daarna goed uittrainen. Ik hoop zoiets in ieder geval niet heel vaak mee te maken, want dat is toch wel een beetje eng.
Verder genieten we erop los en proberen te wennen aan de kou. We stoken inmiddels af en toe in huis, maar eigenlijk zijn we blij als het in onze kamer 15°C is. Als het kouder is dan is het echt niet fijn wakker worden (en vooral dat uit bed stappen is dan zwaar). Dat is nog eens wat anders dan in NL. Er wordt dus volop thee gedronken en soep gegeten om lekker warm te worden :-)
Liefs,
Erik en Sanne