Finland - Koud, kouder….

En helaas nog niet op z’n koudst hier! Het is hier inmiddels overdag rond de -20°C met uitschieters naar de -25°C. Daar komt op sommige dagen nog een windje bij waardoor de gevoelstemperatuur nog lager wordt. En de winter is nog maar net begonnen….

We hebben gelezen en gehoord dat het in NL ook lekker koud is. We hopen voor jullie dat de schaatsen snel ondergebonden kunnen worden en dat er mooie tochten geschaatst kunnen worden. Hier zit het schaatsen er helaas niet in L Er ligt veel sneeuw op het ijs, wat we dan eerst weg moeten schuiven en daar hebben we de materialen, energie en tijd niet voor. Het ijs zal dik genoeg moeten zijn om te schaatsen, maar voor de sledetochten wachten we nog even. Morgen wordt er weer getest hoe dik het ijs is. Het probleem is dat we eerst met de sneeuwscooter over het ijs moeten om een trail te maken, voordat we met de sledes eroverheen kunnen. Daarnaast ligt er op veel plekken niet genoeg sneeuw op het ijs (door de wind) om goed te kunnen remmen wat noodzakelijk is tijdens het sleden… We hopen dus op nog wat meer sneeuw zodat we tochten kunnen maken over de meren. Een paar weken geleden hadden we 4 december gewed en dat komt nu al aardig dichtbij. Dat gaan we helaas niet redden omdat de sneeuwscooter op dit moment gerepareerd wordt, maar we hebben er in ieder geval zin in!

De trails zijn trouwens nog niet optimaal en ook daarom hebben we meer sneeuw nodig. Ze zijn hier in de omgeving bomen aan het vellen, en rijden met zware vrachtwagens en machines over de trails waardoor de sneeuw dusdanig wordt platgedrukt dat de ondergrond weer tevoorschijn komt. Dat is niet echt bevorderlijk voor de sledes... Helaas kunnen we hier niet heel veel aan doen, alleen hopen dat ze alles nu doen (en niet in januari weer komen) en dat ze snel weg zijn. 

Dat het koud is hier hebben we trouwens maandag ook weer mogen ervaren. We dachten, aangezien Simone weg was en de kachel weer bijna opnieuw aangemaakt moest worden: laten we onze kamer even flink luchten. Dat gebeurt namelijk niet heel vaak aangezien er dan zoveel kou binnenkomt en dat is zonde van de schaarse warmte. We wilden dan ’s middags de kachel stoken zodat dan alles weer opgewarmd werd. Wat bleek: nadat het raam ongeveer 4 uur open heeft gestaan (oeps) was het in onze kamer -1°C! De limonade die we hier hadden staan was getransformeerd in een slush-puppie (ik weet niet hoe je dat schrijft). We hebben snel de kachel aangedaan maar het heeft een aantal uur geduurd voordat de temperatuur eindelijk boven de 10°C kwam… Inmiddels is het weer 15°C, nog steeds niet enorm warm, maar dat is een beetje de normale ‘kamer-temperatuur’ hier, dus daar zijn we tevreden mee J. Volgende keer is een half uurtje luchten dus genoeg!

We zijn ook nog volop aan het sleeën. Elke dag zijn er 2 of 3 teams ingedeeld waarmee 3 personen weg gaan. Dat houdt in dat we 1 of 2 keer per dag ongeveer 2 uur op de sledes staan. Het blijft heerlijk, en elke keer weer vind ik het (te) gek dat dat gewoon werk voor ons is. Er zijn wel 2 dingen die wat minder leuk zijn aan het sleeën. Ten eerste de bevroren tenen en vingers, wat echt heel erg pijn doet! Ten tweede het vallen... Er is zelfs al een bocht naar me 'vernoemd' waar ik bijna altijd val. Gelukkig nog geen grote verwondingen, maar de blauwe plekken stapelen zich op... Vooral met de teams uit de "Neue Zwinger" ga je zo ontzettend hard dat het lastig is om de bomen te ontwijken en de bochten goed te nemen. Gemiddeld ga je tussen de 15 en 20 km/uur, maar regelmatig kom je ook tegen de 40 km/uur aan. Hééél gaaf als alles goed gaat, minder als je opnieuw de grond van dichtbij ziet ;-)

Ik

Erik

Van 17 tot 24 november werden we hier vergezeld door 2 gasten: Sara en Petra. Zij hadden een "Musher-workshop" geboekt. Dat houdt in dat ze gewoon met ons mee doen met voeren, zwingers schoonmaken, honden knuffelen, sleeën enzovoort, wat ze maar willen. Ze waren beide nog redelijk jong en het was erg gezellig om wat andere mensen om je heen te hebben om een praatje mee te maken en met z'n 3-en voeren is natuurlijk leuker dan alleen J. Met sleeën is het wel gek om dan gasten erbij te hebben, terwijl je zelf nog maar 2 keer op de slede hebt gestaan. Je bent wel meteen een soort verantwoordelijk. Als er bij hen wat fout gaat, moet je ze gaan helpen terwijl je eigenlijk zelf niet zeker weet of je anker het houdt en je eigen slede er niet vandoor gaat. 

Op 1 dag was de slede van Sarah ervandoor gegaan, vrij in het begin, dus toen de honden nog heel veel power hadden. De honden + slede haalden Alex in, en hij ging er dus full-speed achteraan. Ik was achter Sara en samen op 1 slede zijn we weer achter Alex aan gegaan. Deze zijn we op een gegeven moment kwijt geraakt. Uiteindelijk is de lege slede weer naar huis teruggekeerd en wij dus ook. Dat waren 4 km in plaats van de normale 20...

Het voordeel van gasten is dat er vaker foto's worden gemaakt, ook op momenten waarbij je je eigen camera meestal thuis laat:

Erik aan het poep scheppen

Ik ben aan het uitleggen hoe de slede in elkaar zit

Ons team is nu ook compleet. 2 weken geleden is Gregory hier gekomen en maandagavond is ons 7^e en laatste teamlid Sybille aangekomen. Gregory woont bij Alex en Martin in een huis, en Sybille is bij ons en Simone ingetrokken.Tot eind maart zullen we met dit team alles draaiende houden J. We zullen later nog wat foto’s toevoegen en onze collega’s aan jullie voorstellen.

De Amerikaanse is inmiddels ook weg. Lovati, de rijke Italiaan, is nog 2 dagen geweest en heeft ons zijn Italiaanse temperament getoond… We zouden volgens hem niet goed genoeg gezorgd hebben voor de Amerikaanse. Die was op het eind heel erg ziek en had over haar hele lichaam ontstekingen en ze moest eigenlijk naar het ziekenhuis. Wij hebben gevraagd of we wat voor haar konden doen, maar dat hoefde van haar niet en we waren niet in staat om ook nog voor die honden te zorgen en hen te trainen, dat was de verantwoordelijkheid van Lovati zelf. Dan had hij 2 handlers hierheen moeten sturen… Die zien we hier in ieder geval niet meer terug, wat, gezien de problemen die hij elk jaar veroorzaakt, geen grote ramp is.

Gisteravond zijn ook 2 nieuwe honden op de farm aangekomen: Aida en Sacke. Simone heeft afgelopen dagen de Kerstman in Rovaniemi opgezocht en daar 2 nieuwe sledes en 2 honden gekocht op een huskyfarm daar in de buurt. Het zijn in ieder geval nog 2 lieve schatten die we hier verwelkomen:

Aida

Sacke

Wat we ook behoorlijk zat beginnen te worden zijn de vele hondengevechten! Ik heb in een eerder bericht gezet dat ik zoiets niet meer hoopte mee te maken, maar inmiddels zijn er elke week wel een aantal hondengevechten. De honden hebben zoveel energie in hun lijf en als ze een dag niet trainen reageren ze die energie regelmatig af op de honden om hun heen. Helaas soms met behoorlijke verwondingen. Het ergste is ze uit elkaar te halen, zeker als je alleen bent... Met het schoonmaken van de zwingers laat ik de honden er inmiddels in kleine groepen uit als ik alleen ben en als ze niet trainen, want anders heb ik niet het gevoel dat ik er genoeg controle over heb...

Wat betreft taal gaat het Duits steeds beter. We praten gewoon met de rest mee in ons eigen 'Duits' en ze lijken het nog te snappen ook ;-) Het vervelende is dat op dit moment 4 collega's Zwitsers zijn, en de laatste is Duits en verstaat Zwitsers ook goed... Daarnaast komen er ook veel Zwitserse gasten. Dat houdt in dat er veel Zwitsers-Duits wordt gepraat en dat is en blijft echt heel moeilijk! Meestal wordt er wel geprobeerd om rekening met ons te houden, en wordt er "Hoch-Deutsch" gepraat, maar niet altijd. Ik had aan de gasten gevraagd of het zo lastig is voor Zwitsersen om "Hoch-Deutsch" te praten en zij vertelden me dat Duits en Zwitsers voor de helft verschillende talen zijn, met andere woorden. Voor de andere helft is het Zwitsers een dialect van Duits. Dat het dus voor 50% een andere taal is verklaard ook waarom niet altijd in "Hoch-Deutsch" wordt gepraat, maar het blijft vervelend en lastig.  

We willen ten slotte nog een oproep doen aan alle mensen die een hele speciale wintersport-vakantie willen meemaken in Finland. We zijn namelijk nog lang niet volgeboekt hier. Ben of ken je iemand die geïnteresseerd is in een huskysafari hier in Finland, dan horen wij dat graag. Op de site www.nature-trail.com staat meer informatie in het Duits en Engels, maar jullie kunnen ons natuurlijk altijd mailen (erikensanne@gmail.com).

Tot slot nog wat mooie foto’s die we de afgelopen weken hebben gemaakt. Ik ben ook bezig met het plaatsen van foto’s op Facebook en Picasa, nog even geduld. De leukste en mooiste krijgen jullie in ieder geval elke keer te zien in onze berichtjes.

Liefs, Erik en Sanne

Cosmo (hond van Alex)

Gááááááp!