Finland - Paardrijden en de lente wordt ook hier voelbaar

Weer een korte update van het nog steeds wit besneeuwde, maar al wel smeltende Finland :-)

Afgelopen zaterdag was het eindelijk tijd om Erik zijn verjaardagskado in uitvoering te brengen: paardrijden in de sneeuw. Nog net op tijd om ook daadwerkelijk door de sneeuw, en niet door ijs en drassigheid, te stappen. We hadden een afspraak om 10.00 uur bij Katarina, een oudmederwerker van Eräkeskus die inmiddels samen met haar vriend Sandro voor zichzelf is begonnen. Met z'n tweeën hebben ze sinds 2 jaar een huskyfarm met 25 sledehonden (waarvan op dit moment 12 volwassen, de rest nog jonger dan 1 jaar), 3 huishonden en 5 paarden. Ze hebben ruimte voor maximaal 6 gasten. Alles een stuk kleiner dan hier, wat heel "gemütlich" aanvoelde. Allereerst maakten we kennis met 'onze' paarden. Ik had Olga, de meest ervarene en Erik had Jojo, een wat jonger een pittiger paardje. Beiden aan de grote (en dikke) kant :-). Om een beetje aan elkaar te wennen hebben we ze voor het rijden wat geborsteld, waarna we ze gezadeld hebben. We begonnen met een klein rondje op het terrein zelf om even te wennen, maar al snel kwam het echte werk en lieten we de farm achter ons. We werden begeleid door Timo, één van de huishonden die maar al te graag mee gaat met dit soort tripjes. Na een kwartier op de besneeuwde, maar met de auto berijdbare weg besloten we de "Tiefschnee" te trotseren! Dit zorgde voor iets meer gehobbel omdat de paarden iets meer hun best moeten doen om hun evenwicht te bewaren, zo ook de berijder. Katarina durfde het niet aan om een rondje te maken waarbij we een rivier over moesten steken, aangezien alles aan het smelten is. Op een gegeven moment moesten we dus keren om aan de terugweg te beginnen. De drie paarden werden wat onrustiger en Olga probeerde steeds meer in draf te komen, wat ik niet zo'n goed idee vond in die Tiefschnee, dit konden we op het terrein zelf nog wel even uitproberen hadden we besloten. Iedere keer wist ik haar weer stapvoets te laten gaan met behulp van tips van Katarina, tot Jojo ook in draf overging en Erik dit wel leuk vond en haar niet tegenhield. Olga heeft waarschijnlijk gedacht, "wat zij kan, kan ik beter!" Vol in draf en al snel in galop speurde ze vooruit. Ik heb me met één hand vastgeklemd aan het zadel en probeerde haar met de andere hand tot stilstand te brengen door aan de teugels te trekken, tevergeefs. Dat was mijn eerste galop-ervaring. Ik had geen idee hoelang ze dat zou volhouden, hoopte op hulp van achteren en dacht op een gegeven moment: "oké, misschien moet ik mezelf er maar af laten vallen, die Tiefschnee is zacht"... Op een gegeven moment kwam Olga zelf tot stilstand en kon ik even uittrillen. Katarina en Erik kwamen "ganz gemütlich" aangelopen. Wanneer Katarina mij achterna was gegaan was Olga waarschijnlijk nog meer in een "ik-ben-beter-mood" gekomen... Ongedeerd, maar nog steeds een beetje natrillend, gingen we weer verder. Olga was inmiddels behoorlijk chagrijnig, probeerde steeds weer sneller te gaan en daarbij ook Jojo een trap te verkopen wanneer zij te dicht in de buurt kwam. Katarina is op een gegeven moment naast me gaan lopen tot ze wat rustiger werd. Op de verharde weg ging ze ook weer te paard verder. Halverwege schrok Jojo waarschijnlijk van een auto achter ons, waarbij Olga meteen van de gelegenheid gebruik maakte en weer in galop ging. Ik wist nu gelukkig dat ze vanzelf wel stil zou komen te staan en kon wat rustiger reageren, al voelde ik me nog steeds niet 100% op mijn gemak. Op het terrein zelf hebben we nog wat gedraafd wat beter ging dan gedacht, eindelijk controle over het paard :-P

Na afloop hebben we nog een uitgebreide rondleiding gehad over de farm en hebben we nog wat met de honden gespeeld, waarna we nog een lekker kopje thee hebben gedronken.

We hebben echt een superleuke dag gehad! Ondanks het slechte humeur van Olga was ook het paardrijden super, en eigenlijk is het achteraf gezien toch best leuk om een keer gevoeld te hebben wat galop is. Alleen  stapvoets is ook maar saai :-P

ik met Olga

Jojo

Jojo

ik met Katarina

Het weer hier is niet heel erg veranderd sinds het laatste bericht: 's nachts meestal tussen 0 en -20°C, overdag vaak boven 0°C, maar in de zon hebben we temperaturen van 10°C ook al meegemaakt. Deze temperaturen met een lekker zonnetje zijn heerlijk om in te werken. Je voelt echt dat de lente ook hier zijn intrede doet. Voor de trails en het sleeën is het natuurlijk wat minder. Morgen is sneeuw verwacht, maar als de temperatuur echt boven het vriespunt uitkomt dan is regen natuurlijk niet uitgesloten. We draaien onze duimen dat dit niet gebeurd en we nog een weekje kunnen sleeën, we willen natuurlijk met Menno en Karla ook nog een sledetochtje maken. Gelukkig komt dat steeds dichterbij, vrijdag komen ze al! :-)

De trails zijn door de scooterrace overigens zoals gedacht kapot gemaakt, maar de grootste delen zijn nog wel sleebaar. 

Helaas moeten we afsluiten met een minder leuk berichtje. Afgelopen week hebben we Tüne moeten laten inslapen. In 2 dagen tijd heeft ze een enorm gezwel gekregen bij een tepel en de dierenarts bevestigde onze vermoedens: melkklierkanker. Aangezien ze al 11 jaar oud was hebben we haar in laten slapen.

Nog maar 6 weekjes en dan zetten we weer voet op Nederlandse bodem!

Liefs,

Erik en Sanne

Finland - Huishond voor de laatste 2 maandjes en stijgende temperaturen

Jullie lezen het goed, voor de laatste 2 maandjes dat we hier zitten hebben we een huishond: Rossi. De afgelopen week hebben we hem al af en toe uit de zwinger gehaald en met hem gewandeld. Erik had hem ook regelmatig mee op tour en dan ging hij mee in de hut als de gasten dat wilden. Afgelopen zaterdag toen we vrij hadden deden we dit weer en na overlegd te hebben met Simone mochten we hem wat haar betreft voor de komende tijd wel als huishond hebben. We hebben wel beloofd dat we de laatste 2 weken dat we hier zitten hem steeds vaker in de zwinger zullen doen, zodat hij daar langzaam weer aan gaat wennen en niet iedereen wakker houdt met zijn gehuil wanneer hij plotseling weer buiten moet slapen. Rossi is in ieder geval een schat van een hond en heel erg geschikt als huishond, hij plast niet binnen (de meeste van de 'zwingerhonden' hier doen dat wel) en is erg rustig.

Hier wat foto's gemaakt tijdens het wandelen met Rossi zaterdagmiddag. We hebben het advies van Merel opgevolgd en zo mogelijk ook wat meer foto's van onszelf gemaakt :-P Lukt niet altijd omdat we vaak alleen werken of op pad zijn, maar wanneer we met z'n tweetjes waren ook wat kiekjes van elkaar gemaakt :-)

De drukste weken liggen inmiddels achter ons. Afgelopen week hadden we nog 6 Italianen waar we een beetje tegenop zagen. In de kerstweek hadden we 8 Italianen waar ik toen over verteld had. Niets was naar hun zin en waarschijnlijk hadden ze totaal andere verwachtingen. Na afloop hebben ze massaal geklaagd bij het reisbureau. 2 Italianen van vorige week waren van dat reisbureau om te checken of daar iets van waar was. 1 van hen zou ook een filmpje maken van alles wat we hier doen. Na de eerste dag was gelukkig al duidelijk dat deze Italianen heel anders waren. Die 2 van het reisbureau konden goed Engels en waren continue grapjes aan het maken. De andere 4 Italianen (allemaal mannen) konden daarentegen geen woord Engels en ratelden de oren van je kop in het Italiaans. Meer zeggen dan 'si, si' en een beetje lachen kon ik helaas niet :-P

De laatste dag dat ze hier waren (vorige week vrijdag) hebben 2 van die mannen zelfs voor ons gekookt: echte Italiaanse pasta :-) Ik was keukenhulp en moest nog een nagerecht bereiden, en kon dus goed bekijken hoe ze te werk gingen in de keuken. Veel heb ik er niet van opgestoken, alleen dat Italianen veel praten tijdens het koken en echt ALLES proeven (zelfs het water waar ze de spaghetti in koken).

In dezelfde week waren er ook 4 Zwitsers en 1 Nederlander. De Nederlander is met de 2 Italianen van het reisbureau mee op tour geweest en Erik heeft de 4 Zwitsers begeleidt. Zijn conclusie: erg lieve mensen, maar motorisch gezien de minste gasten die hij tot nu toe heeft gehad. Na elke bocht waar ze vielen (waren er veel) werd ook direct de slede losgelaten. Dat betekende dat Erik vol op zijn rem moest staan en die slede tegen moest houden, wat niet meevalt. Gelukkig is iedereen weer heel teruggekomen en hebben ze het erg naar hun zin gehad, wat natuurlijk het belangrijkste is. 

Deze week zijn alleen Simone en Alex (jaja, hij is weer terug) op tour met gasten. Daarnaast zijn de vriendin en zus van Gregy ook nog hier. Een redelijk rustig weekje waarin we ook nog wat tijd hadden om af en toe zelf te sleeën (als het niet te warm was..).

Volgende week zijn 3 gidsen op pad, ieder met 2 gasten. Daarnaast begeleidt Alex weer de blinde Natascha die hier begin van het seizoen ook was. De week erna komen nog maar 4 gasten en zo wordt het iedere week weer wat rustiger. 

Het ziet ernaar uit dat Erik zijn laatste tour vorige week heeft gehad, uitgezonderd natuurlijk de tour van Menno en Karla die eind maart komen (echt superleuk!!).

Één van de gasten deze week had een sneeuwschoenwandeling geboekt en aangezien ik op de betreffende dag weinig gepland had en ik wel zin had in iets anders werd besloten dat ik dat zou begeleiden. In eerste instantie zou ik vanaf de farm een wandeling maken, hout meenemen voor een vuurtje waarboven we worstjes konden braden enzovoort. Aangezien Erik zin had om mee te gaan en daar ook de tijd voor kon vinden besloten we eerst met de auto naar Anakaïnen (natuurgebied hier in de buurt) te rijden waar we dan een wandeling zouden maken. Erik had dit al een paar keer gedaan met gasten dus kende de weg hier en een ander voordeel was het feit dat ze hier hele mooie vuurplaatsen hebben waar ze hout hebben liggen, wat we dan niet mee hoefden te sjouwen. We hebben er ongeveer 5 uur over gedaan, waaronder een pauze van een uur waarin we rendier-spare-ribs boven een vuurtje hebben klaargemaakt. 2 honden, Space en Rossi, begeleidden ons.

Hieronder wat foto's van deze dag, waarop het ook superlekker weer was :-)

IJsvissers (heb je erg veel in Finland!)

Thomas, Erik en Space bij de eerste pauze

Spare-ribs klaarmaken :-)

Na de kou waar ik vorige keer over vertelde (elke dag rond -30°C) begon de temperatuur van de ene op de andere dag te stijgen naar het vriespunt. De laatste 2 weken is het elke dag iets onder 0°C, en op sommige dagen zelfs iets in de plus. Dit is voor ons een hele omschakeling, in plaats van een overall een spijkerbroek en een fleecetrui en het dan nog warm hebben, maar voor de honden is het veel vervelender. In die extreme kou was het niet goed voor ze om grote afstanden af te leggen, maar de meeste honden vinden deze temperaturen ook niets om te rennen. Daarnaast zijn we bang dat het ijs en de sneeuw langzaam gaat smelten. Dit moment komt natuurlijk een keer, het wordt ook hier voorjaar, maar aangezien Menno en Karla eind maart komen zijn we hard aan het duimen dat de sneeuw dan nog geen pap is en we de routes over de meren ook nog kunnen besleeën.

Vele andere routes worden namelijk over een week kapot gereden door ongeveer 150 sneeuwscooters. Volgende week zaterdag is een scooterrace georganiseerd hier in de buurt die over veel van 'onze' trails gaat. Als de temperatuur laag genoeg is dan zal de trail veranderen in een keihard hobbelspoor. Als het zo warm blijft zal de sneeuw waarschijnlijk helemaal verdwijnen op deze stukken doordat er zoveel scooters overheen rijden. Het is dus zowieso afwachten welke routes we na volgende week nog kunnen sleeën.

Aangezien het wat rustiger is hebben we de mogelijkheid om af en toe nog te sleeën. Zo ook eergister toen we met z'n 2en een mooie ronde over de meren hebben gemaakt. Gisteren heb ik met Sibylle nog een rondje gemaakt met de langzame en oude honden, ik 8 en zij 6. Dit ging echt heel langzaam en het weer zat niet mee, het was zoals gezegd warm en het waaide heel hard! We hebben de 10 km volgemaakt met een gemiddelde snelheid van 12 km/uur. 

Hieronder een paar foto's en wat filmpjes van het sleeën eergisteren toen we nog een mooi zonnetje hadden:

Sanne + 'haar' 6 honden

Sanne

Erik 'zijn' honden

In actie

Hier een filmpje van de start. Bij de tweede bobbel viel Erik bijna van zijn slede :-P Daarnaast nog 2 filmpjes van het sleeën zelf.

Vervolgens nog wat mooie foto's van de omgeving hier :-)

En een filmpje wat we gemaakt hebben tijdens het schoonmaken van de zwinger. Lasti en Duplo zijn lekker aan het spelen!

Tot slot nog een filmpje met een korte rondleiding over Eräkeskus, zo krijgen jullie ook een beetje een idee waar we werken. Dit was natuurlijk leuker geweest als we dit eerder hadden gepost, maar aangezien onze vorige camera geen goede filmfunctie had lukte dit niet. Bij deze dus alsnog, met commentaar van Erik:

We merken overigens wel dat de tijd snel gaat. We zitten nu al ruim 5 maanden hier en over 2 maanden zitten we alweer in NL. Erg gek om daarover na te denken en dit doen we ook maar zo weinig mogelijk. We gaan heel veel dingen hier ontzettend missen, met name al die lieve honden! Deze laatste weken zullen we nog het maximale uit ons verblijf hier halen! :-)

Veel liefs,
Erik en Sanne