Finland - De laatste loodjes...

Wegen het zwaarst! Helaas is dit maar al te waar! Het weer in NL is jaloersmakend en alleen het denken aan het 'thuis' komen stelt ons nog niet in staat om de tijd iets sneller door te spoelen, hoe graag we dat ook op sommige momenten zouden willen. Een week geleden onszelf toch nog even een schop onder de kont gegeven en sindsdien proberen we gewoon te genieten van onze laatste weekjes hier, midden in deze prachtige natuur met alle 127 lieve honden! We zijn moe, ja dat klopt, maar straks in NL hebben we 2 maanden om uit te rusten, dus proberen we elke morgen met ons goede been uit bed te stappen en onze positieve vibe door niets en niemand te laten verstoren! Genieten, genieten, genieten! Het is niet vanzelfsprekend dat we hier midden in 'niemandsland' leven, dat een rondje op de mountainbike met een paar honden werk is en dat we continue lekker buiten aan de slag mogen zijn. Dat is iets waar we al die tijd van gedroomd hebben en daarom moeten we er ook het maximale uithalen!

Begin april hebben we afscheid genomen van Sibylle. Zij heeft zich inmiddels weer helemaal gesetteld in Zwitserland! Ook Alex hebben we een grote afscheidsknuffel moeten geven, hij gaat morgenochtend op vakantie en komt terug nadat wij alweer weg zijn. Hem zien we mogelijk als we in de zomer nogmaals langscrossen :-) De laatste weekjes moeten we Eräkeskus dus draaiende houden met z'n 5-en. Geen probleem, want inmiddels zijn we goed op elkaar ingespeeld en zonder gasten verlopen de dagen toch wat minder gestrest.

Wat betreft het weer, tja, zoals gezegd, IK BEN JALOERS!! Toch mogen we hier ook niet klagen. De meeste regen valt 's nachts en ook dat valt nog wel mee. Desalnietemin blijft het nattig overal vanwege de sneeuw die aan het smelten is. Vooral voor de honden erg zielig, zij hebben afgelopen periode in grote modderpoelen geleefd. Gelukkig verschijnt elke dag weer een beetje meer kleur om ons heen en ook de kennels drogen langzaam op. Regelmatig mogen we 's middags genieten van een zonnetje, maar boven 10°C is het tot nu toe nog niet geweest dus onze truien blijven nog braaf aan, een verkoudheid heb je zo te pakken :-S (jaja, het is weer zover, ik ben weer lekker non-stop aan het hoesten, ben al twee weken aan het wachten op een einde hieraan...). Komend paasweekend staat trouwens wel erg mooi weer op de planning, 17°C zegt de weerman op dit moment. Niet slecht, en mogelijk wordt dan ook de eerste bbq gehouden! :-) 

Ik heb mezelf trouwens voorgenomen om elke dag een stuk te gaan mountainbike met Chippo, Rossi en eventueel andere huishonden die op dat moment zin hebben om me te vergezellen. Vorige week begonnen met korte tochtjes van maximaal 20-30 minuten, maar af en toe zit er ook een 15-km ronde in! Het liefst zou ik deze ronde elke dag maken, zei het niet dat ik rugpijn krijg van deze mountainbikes hier (ze zijn eigenlijk een beetje te klein...). Die kwispelende staarten en blije snuiten van de honden zorgt er 9 van de 10 keer voor dat ik dat weer snel vergeten ben en de dag erna weer vrolijk op de fiets stap :-) Gewoon genieten!!

Bijna vergeten, maar vorige week op onze vrije dag 60 km gefietst, samen met Rossi! Die lieve schat gaf mij de mogelijkheid om ons wat meer pauzes te laten houden en af en toe stukjes te wandelen, voornamelijk berg/heuvel op. Ondanks de rug- , spier- en zadelpijn achteraf was het heerlijk. We zijn naar Katarina en Sandro gefietst waar we met z'n vieren even om tafel hebben gezeten en de details voor komende zomer hebben doorgesproken. Hier wat foto's en een kort filmpje van die dag:

De avonden worden hier ingevuld met het maken van plannen, plannen en nog meer plannen. Gelukkig hebben we zowat al het noodzakelijke wat geregeld moet worden voordat we naar NL terugkeren ook echt geregeld. Daarnaast hebben we straks in NL ook genoeg tijd om alles even op een rijtje te zetten en alles uit te zoeken en te boeken. Dit houdt ons niet tegen om nu al dingen te doen, het lezen van tips voor backpackers, het uitzoeken van uitstapjes in Australië en het boeken van vliegtickets is zo leuk!! Het komt zo nog dichterbij, laat ons hart sneller kloppen en onze handen jeuken. Het wordt tijd voor het volgende avontuur!

Liefs,

Erik en Sanne

Finland - Week met Menno en Karla

Sorry voor de vertraging van dit bericht. Het viel niet mee om de filmpjes up te loaden, dit duurde heel lang en stopte wanneer de verbinding wegviel... Wat helaas regelmatig gebeurde afgelopen week :-P

We willen dit blogbericht beginnen met een bedankje naar Karla toe... Na 6 maanden gezond en fit geweest te zijn moest zij ons toch nog even met een fikse verkoudheid aansteken ;-)

Ondanks dat was het een leuk weekje! Vrijdag twee weken geleden hebben we Menno en Karla opgehaald van het vliegveld en hebben we de 130 km lange terugreis, samen met een gast, in een zo comfortabel mogelijke,  gepimpte, maar wel illegale bus doorgebracht. De auto werd op hetzelfde moment gebruikt om gasten op te halen van een ander vliegveld, daarom werd de bus ingeschakeld. Deze heeft helaas maar 1,5 plek naast de bestuurder, Erik heeft daarom achterin de bus een bank gemaakt. Onderweg maar 1x politie tegengekomen, maar gelukkig niet aangehouden en zijn er geen ongelukken gebeurd :-)

Voor ons de taak om een zo leuk mogelijk 4-daags programma voor Menno en Karla te maken, met daarbij de onverwachte handicap dat Karla zwanger bleek te zijn (nogmaals, gefeliciteerd!!). Lange wandeltochten en gevaarlijke sledestunts zaten er dus niet in. 

Zaterdag hebben we ze een rondleiding gegeven over Eräkeskus. Daarnaast konden ze ook even kijken bij de start en terugkomst van een team dat die dag een trainingsronde maakte. Karla meteen een beetje geschrokken van het lawaai van de honden en de snelheid van een startende slede, maar met een beetje theorie en instructies voor op de slede hebben we haar toch over kunnen halen :-P

's Middags hebben we vervolgens een sneeuwschoenwandeling gemaakt naar het café in het dorp, ongeveer 1 uur lopen hiervandaan. Ook een beetje als test voor dinsdag, want eigenlijk stond dan een sneeuwschoenwandeling van 4 uur op het programma. Niet geslaagd voor de test (het was toch best wel zwaar), maar in het café wel even lekker gezeten met een gebakje en zelf ingeschonken thee en koffie. De terugweg afgelegd over de weg, wat minder vermoeiend was.

Menno en Rossi

In het café

Zondag begon het echte werk waarvoor Menno en Karla toch wel een beetje voor gekomen zijn, de hondensledetocht, met overnachting in een wildernishut. Voor voornamelijk Karla een rustig team samengesteld waarbij weinig fout kon gaan. Meegeholpen met het aantrekken van de harnassen en bij het inspannen en daarna was het toch echt tijd om te gaan! We hadden een leuke route uitgestippeld die we, wanneer Karla het toch niet meer zag zitten, konden inkorten. Eventueel kon ik alleen met Karla naar de hut gaan terwijl Erik en Menno nog een grotere ronde zouden maken. Gelukkig viel alles mee en besloten we zelfs een extra lange tocht te maken die eigenlijk voor de dag erna op de planning stond. Het was namelijk schitterend weer en Menno en Karla wilden het maximale uit deze 2 dagen halen! Wat betreft valpartijen, Karla was de eerste die met haar neus in de sneeuw viel bij een 180° bocht, maar Menno maakte nog geen minuut later gelijkspel en haalde haar 10 minuten later zowaar in (sorry Menno), gelukkig de tweede keer wel geleerd om de slede vast te houden :-P. Voor zover de eerste dag geen spectaculaire duikelingen gemaakt waar ik, als achterste, van kon genieten, wat zeker niet slecht is voor beginnende sleeërs :-)

Menno legt Karla uit dat hij viel door haar schuld (??) :-P

Diep hè?

Dan toch maar een boom iets dichter bij de trails...

Karla en Menno op de slede :-)

Aangekomen bij de wildernishut de honden verzorgt met een snack, soep en stro, een vuurtje gemaakt en genoten van een kopje thee/koffie en een plak cake. We hebben eerst nog even buiten in de zon gezeten, maar al snel werd het toch een beetje fris en hebben we ons binnen vermaakt met spelletjes, kletsen en dropjes, stroopwafels en paaseitjes eten :-P. 's Avonds een lekker maaltje gekookt terwijl we eigenlijk geen honger hadden en redelijk vroeg onder de wol. 

Aan het voeren

Eten klaarmaken

Nevada en Rossi genieten van het 'huishond zijn'

Spelletje doen

Maandag waren we allemaal redelijk op tijd weer wakker, de één wat beter uitgerust dan de ander... Vandaag waren de wolken voor de zon komen te staan wat zorgde voor een wat grauwere dag met af en toe wat sneeuw. Ontbeten met eieren en spek waarna we de honden eten hebben gegeven, alles opgeruimd hebben en vervolgens de honden klaar hebben gemaakt voor de volgende tocht. Deze dag bleek gepaard te gaan met wat meer stuiter-trails, diepsneeuw-duikelingen, ijs-blokkades, boom-botsingen en slee-schansen, waardoor we ook wat meer moeite hadden om op de sledes te blijven staan. Gelukkig opnieuw geen grote ongelukken en hebben we weer kunnen genieten van een mooi tochtje. Karla (haar honden?) besloten de tocht origineel af te sluiten en bij een weg-overgang volgden zij niet het team van Erik maar gingen over de weg verder. Toen ik boven bij de weg kwam stonden zij en Menno al met de sledes op de weg, niet in staat om op deze ijsvlakte het team stil te laten staan. We hebben toen maar besloten dat Erik de normale route zou nemen en dat wij het laatste stuk over de weg af zouden leggen. Vermoeid en met spierpijn kwamen we aan bij de lodge waar voor Karla een heerlijke massage wachtte.

Onze sledes, bedekt met een laagje sneeuw

Pas op voor de boom!

Op de planning voor dinsdag stond eerst een sneeuwschoenwandeling, maar dit zou toch een beetje te zwaar zijn. Het plan om te gaan paardrijden ter sprake gekomen, maar Katarina en Sandro bleken op dezelfde dag al een tocht met hun eigen gasten te maken wat dus ook niet doorging. Daarom maar besloten om een lekker stukje te rijden door de omgeving hier en Nurmes, een stadje 50 km hiervandaan, op te zoeken. Hier nog in een souvenirwinkeltje rondgelopen en tevergeefs wat meer actie gezocht in het centrum, maar zelfs een café'tje of bakkertje was niet te vinden. Daarom maar wat lekkers gekocht in een supermarkt wat we op de terugweg hebben opgegeten. Onderweg sloegen we nog even af naar Katarina en Sandro. Menno en Karla waren toch wel benieuwd waar we deze zomer aan de slag gingen. Daar toch nog een lekker kopje koffie en thee kunnen drinken, waarna we weer richting Eräkeskus gingen.

Bomba in Nurmes

Kortom, een erg druk weekje en in vier dagen tijd hebben we hen volgens mij toch een goed beeld kunnen geven van hoe het hier is en wat we hier doen. Erg leuk!

We hebben overigens een week geleden onze laatste sledetochten gemaakt. Het heeft inmiddels geregend en de afgelopen dagen en nachten dooit het. Alles is drassig en nat, ook hier op de farm zelf... Doordat het zo snel is gegaan zijn ook de auto's vast komen te staan in de sneeuw-drap. Met behulp van de quad hebben we deze er toch nog met het hele team uit kunnen krijgen. De komende periode is vanwege deze nattigheid natuurlijk wat minder. Hopelijk gaat het snel genoeg en kunnen we ook nog echt genieten van de lente hier :-)

Ik heb overigens op Facebook en YouTube de foto's en filmpjes van maart weer bijgewerkt. We hebben afgelopen maand voornamelijk de film-functie van de camera goed uitgetest wat heeft gezorgd voor wat aardige filmpjes :-)
We hebben ook een pagina 'Finland 2010-2011 gemaakt waarin we beschrijven wat we hier de afgelopen maanden hebben gedaan en met wat extra informatie over Eräkeskus zelf.

Liefs,

Erik en Sanne

Finland - Plannen zijn er om veranderd te worden... toch? :-P

Zoals jullie begrijpen zijn onze plannen inmiddels weer een beetje veranderd. 

Nadat we 2 weken geleden hadden paardgereden kregen we ook een rondleiding over de farm van Katarina en Sandro. De sfeer voelde zo ontzettend goed daar en tussen de gesprekken door begrepen we dat ze nog op zoek waren naar een werknemer. Thijs, ook een Nederlander, zou van februari tot eind augustus daar aan de slag gaan, maar het werk beviel hem niet zo goed waardoor hij besloot om weer naar huis te gaan. In principe kan het bedrijf gerund worden door twee personen, maar het zou wel een zware klus worden. Daarnaast hadden ze eigenlijk plannen om de stal te verbouwen. Ons eerste gevoel was, we kunnen hier ook wel een tijdje werken. Maar aangezien we nog veel dingen in Nederland moesten doen (o.a. trouwen :-P) leek het onmogelijk voor ons. Nadat we weg waren hebben we er toch nog eens over nagedacht en hebben besloten dat we dit toch wel erg graag wilden. Inmiddels hebben we ook gehoord dat we zijn aangenomen.

Nadat we getrouwd zijn (5 juli) gaan we weer terug naar Finland, om hier dus ongeveer tot eind september aan de slag te gaan. Onze Australië-reis willen we natuurlijk ook nog maken, maar wordt hierdoor gewoon 2 maandjes opgeschoven. Eind september zullen we nog 1 weekje terug naar Nederland komen voordat we richting Down-Under vliegen.

Ook een groot pluspunt is dat Katarina mij in die 2-3 maandjes wel wil leren paardrijden. Voor Australïë is het ongeveer een 'must' dat je in ieder geval een beetje paardrij-ervaring hebt, en daarom wilde ik in Nederland ook een aantal lessen nemen. Hier midden in de natuur leren paardrijden is natuurlijk nog veel leuker (en goedkoper :-P)!

Iedereen die geïnterresseerd is: www.spiritofnature.eu is de link van Katarina en Sandro. Wij hebben er in ieder geval héél veel zin in. Binnenkort gaan we nog een keer langs om de details te bespreken. 

Hier gaat alles zijn gangetje, vanavond hebben we ons laatste 3-gangen diner hier. Morgen vertrekt de laatste gast en dan wordt het rustig hier. Natuurlijk nog genoeg te doen (bijv. reparaties in de kennel, binnenkort komt iemand Eräkeskus certificeren), maar er zijn geen gasten waarvoor gezorgd moet worden. 

Inmiddels zijn we 1,5 week geleden ook begonnen met het trainen van de 'pups'. In een team van 6 honden worden 1 of 2 pups ingespannen voor een korte ronde. De andere 4 of 5 honden moeten rustig zijn en geduld hebben. Als de pup gaat gillen, tegenstribbelen, blaffen of angstig wordt moeten de andere honden natuurlijk niet uit gaan halen omdat ze geïrriteerd zijn. Op het moment dat de pup niet mee rent maar mee wordt gesleurd aan zijn halsband moet je stoppen, naar voren lopen en de pup moed inpraten en aaien. Daarnaast moet je veel stoppen om de pup te belonen door hem te aaien en lieve woordjes te zeggen. De eerste run is daarbij het lastigst, alles is nieuw. Inmiddels worden het al aardige profs en een aantal doen het echt heel goed. Zolang we nog kunnen sleeën zullen we ze regelmatig blijven trainen voor korte afstanden zodat ze met de herfsttraining direct met de ervaren honden mee kunnen gaan. Erg leuk om te doen en om hun vooruitgang te zien!

Hieronder een foto van mij met als wheel-dogs (achterste 2 honden) Malik en Leo :-) Malik vond het trouwens wat minder leuk, dit was de enige foto waar hij nog een beetje enthousiast keek :-P

Sinds gisteren hebben we in onze achtertuin ook een honey-moon suite. Tuija is loops en Simone wil wel graag pups van haar en Timmy. Grote kans dus dat er over ruim 2 maanden weer wat kleine guppen rondlopen hier. Helaas voor ons iets te laat, maar misschien dat we nog een keertje langs kunnen komen.

Natuurlijk zijn Menno en Karla inmiddels ook langs geweest. Vorige week vrijdag kwamen ze aan en na 4 intensieve maar erg leuke dagen zijn ze woensdag helaas alweer vertrokken. Ik zal in de komende dagen nog een berichtje schrijven over deze dagen en wat leuke foto's toevoegen.

Liefs,

Erik en Sanne