Australie – Appels, appels, appels

Eind januari konden we eindelijk de handen uit de mouwen steken en na vele maanden vakantie, tevergeefs werk zoeken en kleine klusjes weer echt aan het werk en goed geld verdienen in Batlow. Heerlijk. Op de farm waar we vorig jaar appels plukten hadden ze geen accomodatie meer voor ons, maar de manager Steve heeft ons wel kunnen helpen aan een plekje in de buurt, een appelboomgaard van dezelfde eigenaar maar met een andere manager. We konden hier, na enig heen en weer verhuis en gekibbel terecht in een redelijke caravan.

De eerste week was meteen al behoorlijk chaotisch, we konden onze Nissan namelijk voor een leuke prijs verkopen aan een Duits stel. Omdat we deze grote auto niet meer nodig hadden voor de overige 6 maanden en om ‘de-auto-moet-nu-verkocht-worden-stress’ aan het einde te voorkomen hebben we een goede deal met hen gemaakt. Via de garage-eigenaar waar we in november 3 weken hebben gewerkt konden we voor een redelijke prijs een pick-up kopen, en aan het einde van ons Australie-avontuur koopt hij deze weer van ons terug. We rijden nu rond in een Mitsubishi Triton uit 1989, maar in uitstekende staat en weinig kilometers op de meter :-)

De afgelopen 1,5 maand zijn we vervolgens in een lekker ritme gekomen. We waren wel weer toe aan wat routine in ons leven. Het plukken gaat ons wat makkelijker af dan vorig jaar, maar de snelsten zijn we nog steeds niet. Waarschijnlijk hebben we te weinig motivatie om voor geld onszelf helemaal af te beulen, al proberen we het sommige dagen wel. We leven hier goedkoop en kunnen veel sneller en gemakkelijker een spaarpotje opbouwen dan in Nederland, en daar gaat het ons om. Per dag plukken we samen alsnog zo’n slordige 5.000 kg appels :-P

Ook met de overige caravan-buren kunnen we redelijk opschieten. Er zijn een aantal Europeanen en Australiers van onze leeftijd waar we het goed mee kunnen vinden. Daarnaast heb je nog de Chinezen en Afganen, maar door hun gebrekkige engels is dat een apart clubje waar we weinig mee te maken hebben.

De laatste 6 weken hadden we ook een hondje uit het asiel: BD. Een klein lelijk mormel dat totaal niet gewend was aan (aardige) mensen. Hij was heel angstig toen we hem ophaalden, en in het begin leek het een onmogelijke opgave om hier verandering in te brengen. Maar na een paar dagen was hij volledig op zijn gemak bij ons, en inmiddels is hij veranderd in een vrolijk en grappig hondje dat gek is op knuffelen. Afgelopen weekend heeft het asiel een ‘pleeggezin’ voor hem gevonden, waar hij kan blijven tot ze een eigenaar voor hem vinden.

Voor het paasweekend hebben we 12 dagen aan 1 stuk doorgewerkt. Na 7 dagen ging ons dat wel opbreken, het werk is natuurlijk psychisch dodelijk saai en fysiek behoorlijk zwaar en na een week zakte ons tempo en onze motivatie danig. Gelukkig waren we vrijdag eind van de dag klaar met deze appelsoort en hadden we dus lekker een 3-daags weekend, daar waren we wel aan toe.

Veel energie om gekke dingen te doen hadden we niet. Naast het nodige luieren hebben we met wat asielhonden gewandeld, in het dorpje over de paasmarkt gelopen en Steve had ons uitgenodigd om mee te helpen om een geschoten hert klaar te maken. We mochten dan zelf ook wat vlees meenemen, mjammie! De hertenbiefstuk smaakte prima :-) Ook de asielhondjes hebben we verwend met de botten!

Wandeling in sugar-pine forest

Het weer hier is op het moment fantastisch! We moeten wennen aan de koude nachten en ochtenden, regelmatig hebben we temperaturen van rond het vriespunt. Maar overdag is het eindelijk niet meer 30+, maar werken we in temperaturen van 20-25 graden, perfect!

We hopen dat jullie ook fijne paasdagen hebben gehad!!

Wij gaan morgen met hernieuwe energie weer aan de slag.

Veel liefs,

Erik & Sanne