Finland, Zweden, Noorwegen - Op zoek naar werk in het noorden

15 mei was het eindelijk zover. De dagen ervoor hadden we onze kamer leeg gehaald en onze spullen in verhuisdozen ingepakt. Nu werden we langzaam toch wel zenuwachtig voor hetgeen we konden verwachten, misschien zelfs wel een beetje bang dat we te hoge verwachtingen hadden...

In Kiruna waar we begonnen bleken onze verwachtingen inderdaad ver van de werkelijkheid te liggen. We werden behoorlijk teleurgesteld door hetgeen we daar tegenkwamen: hondenfarms op elkaar tussen 'normale' buren, honden die echt alleen als werkdieren werden gezien, voornamelijk dagtours waarbij je ook nog eens minstens 4 of 5 andere groepen van andere farms tegenkomt, een enorm gebrek aan woonruimte... Kortom, een hondensledefarm-explosie in 1 stad, waardoor naar ons idee het typische wildernisgevoel dat juist zo prachtig is als je op de hondenslede onderweg bent ontbreekt. Daar kwam nog bij dat we Kiruna geen pitoresk toeristisch stadje vonden, maar een vieze mijnwerkers-stad waar de gezelligheid ver te zoeken was. Wat waren wij teleurgesteld. Ja, we hebben lieve mensen ontmoet, gelachen om een paar rare types en veel geleerd, maar we wisten al vrij snel dat wij ons hier moeilijk thuis zouden kunnen voelen. 

Vervolgens reden we na een paar dagen weer terug naar Noord-Finland waar we de hondenfarm Äkäskero hebben bezocht. We kregen een ontzettend gezellige en leerzame rondleiding en waren opgelucht dat we ons hier in ieder geval wel zouden zien werken. Het zag er goed georganiseerd uit, de honden worden megagoed verzorgd en het aanbod van alleen weektours (of langer) beviel ons ook erg goed. Helaas kregen we de eigenaar zelf niet te spreken of te zien, maar we hebben ons wel een goed beeld kunnen vormen van het bedrijf.

Wat volgde waren meerdere dagen met continue regen of sneeuw in een toch al nat landschap waar de sneeuw grotendeels nog niet gesmolten was en het ijs nog op de meren lag. Via via konden we even een paar dagen bijkomen in een leuk huisje, een kadootje van Erik voor mijn verjaardag, iets beters kon ik me op dat moment niet wensen nadat alles meerdere keren natgeregend was en na die koude nachten in de tent. Hier konden we onze gedachten op een rijtje zetten, alle spullen drogen en even relaxen omdat we voor liepen op ons schema. Overdag waren we veel buiten aan het wandelen door de diepe sneeuw waarna we weer konden opwarmen in de sauna, heerlijk!

Omdat we alle farms in zo'n korte tijd hadden bezocht en we nog een kleine week te overbruggen hadden besloten we richting de prachtige bergen van Noord Zweden te rijden. In Abisko konden we ons matje in de droogruimte van het hostel uitrollen en hebben we nog een prachtige wandeling gemaakt. Vervolgens hadden we afgesproken bij de Huskyfarm Innset in Noorwegen waar Corinna eind van dit jaar aan de slag gaat. De weg ernaartoe was al prachtig met om ons heen de nog met sneeuw bedekte bergen. Maar ook de huskyfarm overtrof onze verwachtingen. Ze bieden hier met name expeditie-achtige hondensledetours aan, wat ons natuurlijk erg aansprak. Bovendien hebben we hele lieve mensen ontmoet die een goedlopende farm hebben opgebouwd en in veel dingen zelfvoorzienend zijn. Zo gaaf! Bij hun partner, Huskyfarm Bardu, konden we een nachtje in een cabin slapen. Na de prachtige tocht door de bergen terug naar Zweden hebben we weer mooie wandelingen kunnen maken, al lag er eigenlijk nog teveel sneeuw.

De laatste op ons lijstje was Huskyfarm Explore the North in Kangos, waar we met hoge verwachtingen naartoe gingen. De manier waarop de farm is opgebouwd, de ligging, de tours, de vele Nederlandstalige gasten, de positieve verhalen, de verzorging van de honden, ... We hadden een heel goed gevoel bij deze farm. Na een prettig gesprek met de eigenaars Johan & Sara zijn we aangenomen als hoofdzakelijk husky-guides, maar daarnaast zullen we ze ook met tal van andere zaken helpen. Vanaf begin augustus kunnen we aan de slag om eerst de honden te leren kennen en vervolgens in september te beginnen met hondentraining. We zijn echt enorm blij en kunnen niet wachten om lekker aan de slag te gaan en de ins en outs van dit bedrijf te leren kennen. Hier konden we de afgelopen dagen even blijven, we hebben de omgeving verkend en waren natuurlijk af en toe bij de honden te vinden!

Wat betreft de honden, met hen gaat het supergoed! Auto rijden vinden ze geen probleem, als we ze even alleen laten schreeuwen ze geen moord en brand en ze reageren erg goed op andere honden en elke keer weer een nieuwe omgeving. Rendieren vinden ze natuurlijk reuze-interessant en het is heel duidelijk merkbaar dat er hier veel meer wild rondloopt. Nadat het een aantal keer bijna mis is gegaan laten we ze nu nauwelijks meer los lopen, daarvoor is alles nog te nieuw. De honden aangelijnd hebben is voor mens en hond een hele uitdaging, het zijn toch sledehonden en met al die ongewone en lekkere luchtjes is het trekken geblazen. Maar ze doen het steeds beter! In de tent slapen vinden ze ook geen probleem. Jim heeft een periode wat slechter gegeten, waarschijnlijk vanwege de 'stress' van het rondreizen, maar inmiddels eet hij weer goed. Hier bij Explore the North schijnen ze zich ook op hun gemak te voelen. Jim snuffelt wat rond of speelt met Kodi, 1 van de andere huishonden en Toni knaagt aan de vele elandbotten die hier liggen.

En tja het weer... We hebben veel regen en tussendoor zelfs sneeuw en hagel gehad. Het is hier veel kouder en er ligt nog veel meer sneeuw en ijs dan we hadden gedacht. Kamperen en een leuke wandeling werd soms een behoorlijke uitdaging. De dagen in de bergen in Abisko en in Noorwegen hadden we daarentegen heel goed en zonnig weer en daar hebben we zeker van genoten! We moeten er nog steeds erg aan wennen dat het hier 24 uur per dag gewoon licht is. We kenden dit natuurlijk al een beetje, maar hier is het veel extremer en schijnt midden in de nacht de zon! Je dag-nacht ritme raakt hierdoor al snel verstoord.

Pannetjes uitspoelen in het meer? Vergeet het maar...

Tja, dat waren de belevenissen van de afgelopen 2 weken.

De komende dagen rijden we met een gehuurde bus terug naar Eräkeskus, waar we onze spullen ophalen die we de komende 2 maanden bij Explore the North kunnen opslaan. Daarna starten we onze wandeling over de Kungsleden. We beginnen in Abisko en eindigen waarschijnlijk in Kvikkjokk, waarbij we tussendoor nog heel veel tijd hebben voor dagwandelingetjes en omwegen. Aan het eind van onze vakantie hebben we met John & Siska afgesproken om ook met hen nog een paar dagen door te brengen! We hebben er zin in!

Tot over 2 maanden!

Veel liefs,

Erik & Sanne

Finland - Terug van weg geweest

Na mijn bezoek in Nederland werd het me duidelijk dat iedereen het toch wel erg jammer vond dat onze blog zo'n beetje doodgebloed is...

Ziedaar mijn nieuwe goede voornemen: Ik zal gaan proberen om na deze zomer minstens elke maand iets van ons te laten horen, de ene keer iets uitgebreider dan de andere keer, afhankelijk van hoeveel zin en tijd ik heb!

Mijn laatste bericht is een jaar geleden, en ik kan een heel boek schrijven over de gebeurtenissen sinds toen. Dat ga ik dus niet doen, maar een korte samenvatting is op z'n plaats.

Afgelopen zomer is Erik naar Nederland geweest voor de behandeling van zijn rug terwijl ik in Finland heel veel heb gewandeld en gekajakt. Wat leven we hier in een ontzettend mooie omgeving waar je nauwelijks iemand tegenkomt, lekker overal in de natuur je tentje op kunt zetten en een kampvuurtje kunt maken, je ontbijtje van bosbessen bij elkaar kunt plukken en gewoon kunt genieten. Ik ging ook regelmatig met gasten op stap, op dag- en meerdaagse tochten! En ook met z'n tweetjes konden we nog even 3 dagen wandelen toen Erik terug uit Nederland kwam. Tussendoor moesten de honden altijd wel heel snel verzorgd worden, het was een drukke zomer waarbij de werkdagen ontzettend lang waren.
Het weer was in juni nog erg slecht en koud, maar juli en augustus waren daarentegen buitengewoon heet, waardoor we heel wat uurtjes met de honden in het meer te vinden waren! Perfect!

Papa en mama zijn in augustus nog een kleine week langsgekomen. We moesten tussendoor nog werken en zo hebben zij ook mee kunnen maken hoe dat er hier aan toe gaat. Mama is over haar angst voor honden heen en ging gewoon mee met het voeren van de honden. De laatste 2 daagjes zijn we met de camper op pad geweest naar Koli Nationaal park waarna we ergens in de natuur ons kamp hebben opgeslagen. Het was erg leuk dat zij er waren en gezien de aankoop van een eigen camper was zo'n vakantie in het hoge noorden voor hen dus ook wel geslaagd :-D

Erik ging in Finland nog verder met behandelingen bij verschillende artsen en sindsdien gaat het beter met zijn rug. Zoveel pijn als vorig jaar heeft hij niet meer gehad, maar er zijn wel periodes dat hij meer last heeft en zijn medicijnen moet slikken. We zijn er nog steeds niet achter wat de oorzaak is (overbelasting of toch de Ziekte van Bechterew?) en zullen dit in de gaten moeten houden.

De zomer ging over in de herfst, de temperaturen daalden, de bossen kregen prachtige kleuren en wij konden de honden weer gaan trainen ter voorbereiding voor de winter! We kijken hier, samen met de honden, altijd enorm naar uit. Er werd weer getraind met de quads en de uitgeklede auto's, en hebben zelfs een keer een buitennacht getraind bij een Finse Laavu. Dit laatste was voor ons ook een leuke afwisseling.

Toni kreeg ook voor de eerste keer een harnas aan en werd voor de quad en auto ingezet en ze deed het ontzettend goed! Geen gezeur, altijd zin en eigenlijk ook heel constant aan het werk! :-D

Toni (links) :-D

Erik tijdens een avondtraining

En dan treurig nieuws. Onze Rossi liet in november merken dat hij zich niet lekker voelde en kort daarna heeft onze dierenarts een tumor ter grootte van een voetbal (3,1 kg!) uit zijn buik verwijderd. Wonder boven wonder overleefde hij de operatie, maar hij werd nooit meer de oude en een maand later moesten we hem laten gaan...

Lieve Rossi, RIP

We moesten erg lang wachten op de winter, we maakten al alternatieve programma's mocht het opnieuw zo'n slechte winter worden als afgelopen jaar en probeerden de moed erin te houden. En echt op het nippertje viel eindelijk genoeg sneeuw (zeg gerust heel veel!) om te sleeën! Heerlijk!!

De afgelopen winter zijn Erik en ik regelmatig onderweg geweest op de slede, met name met gasten. Wat is het geweldig om zo samen met de honden op pad te gaan, te sleeën door zo'n mooie omgeving en lieve, interessante en soms ook moeilijke mensen te ontmoeten. We hebben afgelopen winter weer heel veel meegemaakt en geleerd!

Het weer was enorm wisselend deze winter. Toen we eenmaal sneeuw hadden, was het ook niet meer te stoppen! Daarnaast hadden we elke week te maken met lagere temperaturen (soms wel tot -30), maar ook minstens 1 dag in de week met temperaturen boven het vriespunt. Heel frustrerend, want sneeuw wordt dan regen, sleeën wordt loodzwaar en de honden werken minder graag bij zulke temperaturen. De lente deed ook vroeg zijn intrede met overdag temperaturen boven 0 graden, maar gelukkig vroor het 's nachts zodat de trails waarop we sleeën in de vroege uurtjes nog hard en snel waren. Deze winter was niet zo slecht als die daarvoor, maar het lijkt erop dat ook hier klimaatverandering zijn intrede doet. Ja, natuurlijk kan er gesleed worden, maar de winter is natuurlijk het mooist als het lekker koud is en de zon schijnt. Gelukkig konden al onze gasten van hun vakantie genieten en gingen ze, zover wij weten, tevreden naar huis! :-D

Erik met de oldies :-P

Ik :-D

In januari, na sneeuwval :-D

Zelf trails maken door de diepe sneeuw

Kalea, Erik's lieveling

Luca & Ruby, ik zal jullie missen!

Happy Toni :-D

En Duplo in freerun, we gaan jou ook missen!

De afgelopen maanden zijn voor Erik en mij een achtbaan van emoties geweest. In de herfst waren we er al wel achter dat Eräkeskus niet de plek voor ons was op lange termijn. We hoopten hier misschien nog wel 1-2 jaar te blijven, maar waren al aan het rondkijken om eventueel een zomer ergens anders ervaring op te doen en contacten te leggen. Met name Zweden sprak ons aan vanwege de taal, mocht het ooit noodzakelijk zijn een 'normale' job te zoeken in verband met Erik zijn rugproblemen. En natuurlijk zochten we naar plekken die noordelijker liggen aangezien het daar toch nog iets kouder is en we hier betere winters kunnen verwachten. Dit had allemaal niet zo'n haast, en toen het winterseizoen eenmaal begonnen was waren we hier helemaal niet meer mee bezig tot ons een paar maanden geleden duidelijk werd gemaakt dat er geen geld zou zijn om Erik en mij in de zomermaanden te betalen. Sindsdien is er hier van alles gebeurd en af en toe liep het behoorlijk uit de hand, maar daarover wil ik op dit blog niet uitwijken.
15 mei gaan Erik en ik hier definitief weg. De eerste weken zullen in het teken staan van het zoeken naar een nieuwe baan, vervolgens hopen we dan wat tijd voor onszelf te nemen en met onze rugzak op de Zweedse natuur in te trekken. Verder is alles nog open, wie weet wat de zomer ons brengt!

Ik heb in ieder geval 2 weken in april kunnen bijkomen in Nederland. Het was heerlijk om even uit die emotionele achtbaan te stappen en vertroeteld te worden door mijn lieve familie!
Bij terugkomst in Finland stond, samen met Erik en Toni, een nieuwe hond mij op te wachten. Jim, een hond van Katharina en Sandro van Northern Star, zal vanaf nu deel uitmaken van ons roedel. Hij is 5 jaar oud en een hele lieve, rustige hond die geniet van de extra tijd, wandelingen en knuffels die hij krijgt. Hij is al dikke maatjes met Toni!

Ik ben nu nog een paar daagjes aan het werk. Erik is al vrij en hij is al druk bezig met de voorbereidingen en inpakken.
Het vertrek zal heel dubbel zijn. Het afscheid van onze collega's en met name de honden zal ons zwaar vallen, maar we kijken ook erg uit naar de nieuwe uitdaging die op ons wacht.

Meer over onze avonturen in ons volgende bericht, al kan ik deze zomer niets beloven.

Veel liefs,

Erik & Sanne