Finland - Terug van weg geweest

Na mijn bezoek in Nederland werd het me duidelijk dat iedereen het toch wel erg jammer vond dat onze blog zo'n beetje doodgebloed is...

Ziedaar mijn nieuwe goede voornemen: Ik zal gaan proberen om na deze zomer minstens elke maand iets van ons te laten horen, de ene keer iets uitgebreider dan de andere keer, afhankelijk van hoeveel zin en tijd ik heb!

Mijn laatste bericht is een jaar geleden, en ik kan een heel boek schrijven over de gebeurtenissen sinds toen. Dat ga ik dus niet doen, maar een korte samenvatting is op z'n plaats.

Afgelopen zomer is Erik naar Nederland geweest voor de behandeling van zijn rug terwijl ik in Finland heel veel heb gewandeld en gekajakt. Wat leven we hier in een ontzettend mooie omgeving waar je nauwelijks iemand tegenkomt, lekker overal in de natuur je tentje op kunt zetten en een kampvuurtje kunt maken, je ontbijtje van bosbessen bij elkaar kunt plukken en gewoon kunt genieten. Ik ging ook regelmatig met gasten op stap, op dag- en meerdaagse tochten! En ook met z'n tweetjes konden we nog even 3 dagen wandelen toen Erik terug uit Nederland kwam. Tussendoor moesten de honden altijd wel heel snel verzorgd worden, het was een drukke zomer waarbij de werkdagen ontzettend lang waren.
Het weer was in juni nog erg slecht en koud, maar juli en augustus waren daarentegen buitengewoon heet, waardoor we heel wat uurtjes met de honden in het meer te vinden waren! Perfect!

Papa en mama zijn in augustus nog een kleine week langsgekomen. We moesten tussendoor nog werken en zo hebben zij ook mee kunnen maken hoe dat er hier aan toe gaat. Mama is over haar angst voor honden heen en ging gewoon mee met het voeren van de honden. De laatste 2 daagjes zijn we met de camper op pad geweest naar Koli Nationaal park waarna we ergens in de natuur ons kamp hebben opgeslagen. Het was erg leuk dat zij er waren en gezien de aankoop van een eigen camper was zo'n vakantie in het hoge noorden voor hen dus ook wel geslaagd :-D

Erik ging in Finland nog verder met behandelingen bij verschillende artsen en sindsdien gaat het beter met zijn rug. Zoveel pijn als vorig jaar heeft hij niet meer gehad, maar er zijn wel periodes dat hij meer last heeft en zijn medicijnen moet slikken. We zijn er nog steeds niet achter wat de oorzaak is (overbelasting of toch de Ziekte van Bechterew?) en zullen dit in de gaten moeten houden.

De zomer ging over in de herfst, de temperaturen daalden, de bossen kregen prachtige kleuren en wij konden de honden weer gaan trainen ter voorbereiding voor de winter! We kijken hier, samen met de honden, altijd enorm naar uit. Er werd weer getraind met de quads en de uitgeklede auto's, en hebben zelfs een keer een buitennacht getraind bij een Finse Laavu. Dit laatste was voor ons ook een leuke afwisseling.

Toni kreeg ook voor de eerste keer een harnas aan en werd voor de quad en auto ingezet en ze deed het ontzettend goed! Geen gezeur, altijd zin en eigenlijk ook heel constant aan het werk! :-D

Toni (links) :-D

Erik tijdens een avondtraining

En dan treurig nieuws. Onze Rossi liet in november merken dat hij zich niet lekker voelde en kort daarna heeft onze dierenarts een tumor ter grootte van een voetbal (3,1 kg!) uit zijn buik verwijderd. Wonder boven wonder overleefde hij de operatie, maar hij werd nooit meer de oude en een maand later moesten we hem laten gaan...

Lieve Rossi, RIP

We moesten erg lang wachten op de winter, we maakten al alternatieve programma's mocht het opnieuw zo'n slechte winter worden als afgelopen jaar en probeerden de moed erin te houden. En echt op het nippertje viel eindelijk genoeg sneeuw (zeg gerust heel veel!) om te sleeën! Heerlijk!!

De afgelopen winter zijn Erik en ik regelmatig onderweg geweest op de slede, met name met gasten. Wat is het geweldig om zo samen met de honden op pad te gaan, te sleeën door zo'n mooie omgeving en lieve, interessante en soms ook moeilijke mensen te ontmoeten. We hebben afgelopen winter weer heel veel meegemaakt en geleerd!

Het weer was enorm wisselend deze winter. Toen we eenmaal sneeuw hadden, was het ook niet meer te stoppen! Daarnaast hadden we elke week te maken met lagere temperaturen (soms wel tot -30), maar ook minstens 1 dag in de week met temperaturen boven het vriespunt. Heel frustrerend, want sneeuw wordt dan regen, sleeën wordt loodzwaar en de honden werken minder graag bij zulke temperaturen. De lente deed ook vroeg zijn intrede met overdag temperaturen boven 0 graden, maar gelukkig vroor het 's nachts zodat de trails waarop we sleeën in de vroege uurtjes nog hard en snel waren. Deze winter was niet zo slecht als die daarvoor, maar het lijkt erop dat ook hier klimaatverandering zijn intrede doet. Ja, natuurlijk kan er gesleed worden, maar de winter is natuurlijk het mooist als het lekker koud is en de zon schijnt. Gelukkig konden al onze gasten van hun vakantie genieten en gingen ze, zover wij weten, tevreden naar huis! :-D

Erik met de oldies :-P

Ik :-D

In januari, na sneeuwval :-D

Zelf trails maken door de diepe sneeuw

Kalea, Erik's lieveling

Luca & Ruby, ik zal jullie missen!

Happy Toni :-D

En Duplo in freerun, we gaan jou ook missen!

De afgelopen maanden zijn voor Erik en mij een achtbaan van emoties geweest. In de herfst waren we er al wel achter dat Eräkeskus niet de plek voor ons was op lange termijn. We hoopten hier misschien nog wel 1-2 jaar te blijven, maar waren al aan het rondkijken om eventueel een zomer ergens anders ervaring op te doen en contacten te leggen. Met name Zweden sprak ons aan vanwege de taal, mocht het ooit noodzakelijk zijn een 'normale' job te zoeken in verband met Erik zijn rugproblemen. En natuurlijk zochten we naar plekken die noordelijker liggen aangezien het daar toch nog iets kouder is en we hier betere winters kunnen verwachten. Dit had allemaal niet zo'n haast, en toen het winterseizoen eenmaal begonnen was waren we hier helemaal niet meer mee bezig tot ons een paar maanden geleden duidelijk werd gemaakt dat er geen geld zou zijn om Erik en mij in de zomermaanden te betalen. Sindsdien is er hier van alles gebeurd en af en toe liep het behoorlijk uit de hand, maar daarover wil ik op dit blog niet uitwijken.
15 mei gaan Erik en ik hier definitief weg. De eerste weken zullen in het teken staan van het zoeken naar een nieuwe baan, vervolgens hopen we dan wat tijd voor onszelf te nemen en met onze rugzak op de Zweedse natuur in te trekken. Verder is alles nog open, wie weet wat de zomer ons brengt!

Ik heb in ieder geval 2 weken in april kunnen bijkomen in Nederland. Het was heerlijk om even uit die emotionele achtbaan te stappen en vertroeteld te worden door mijn lieve familie!
Bij terugkomst in Finland stond, samen met Erik en Toni, een nieuwe hond mij op te wachten. Jim, een hond van Katharina en Sandro van Northern Star, zal vanaf nu deel uitmaken van ons roedel. Hij is 5 jaar oud en een hele lieve, rustige hond die geniet van de extra tijd, wandelingen en knuffels die hij krijgt. Hij is al dikke maatjes met Toni!

Ik ben nu nog een paar daagjes aan het werk. Erik is al vrij en hij is al druk bezig met de voorbereidingen en inpakken.
Het vertrek zal heel dubbel zijn. Het afscheid van onze collega's en met name de honden zal ons zwaar vallen, maar we kijken ook erg uit naar de nieuwe uitdaging die op ons wacht.

Meer over onze avonturen in ons volgende bericht, al kan ik deze zomer niets beloven.

Veel liefs,

Erik & Sanne