Finland - Eerste werkdagen

Zo, de eerste twee werkdagen zitten erop. 

Gisteren ben ik (Sanne) om half 9 begonnen. Ik moest met Martin mee naar de dierenarts om Pizza opnieuw na te laten kijken. Afgelopen zaterdag was ze aangevallen door één van de honden, waarna alle honden mee gingen doen. Ze was er echt heel erg slecht aan toe, had een grote wond tussen haar achterpoten en een mega-grote wond op haar kop. De oren waren helemaal hard en zwart (afgestorven) en de hele kop was gezwollen (was al gehecht) en op sommige stukken zwart. De dierenarts had gezegd dat het enige wat gedaan kon worden was het weghalen van de beide oren en de hoofdhuid (tot ongeveer de schedel) en dan moest het vaak schoongemaakt worden. Dat zou niet zo'n groot probleem zijn, maar Pizza zou heel veel pijn lijden en zelfs als het zou helen zou zo'n groot litteken altijd pijnlijk blijven. Daarom is besloten om haar in te laten slapen. Ik kende natuurlijk nog niet zoveel honden van de farm, maar Pizza was één van mijn honden tijdens de vakantie vorig jaar, en die kende ik dus wel. Het was dus niet zo leuk... Pizza hebben we meegenomen en later op de dag verbrand op een groot 'Nordic Feuer' (een vuur wat de Vikingen vroeger maakten). Een aparte ervaring... Er gaan natuurlijk weleens honden dood, maar niet zo heel vaak en dan is het meestal van ouderdom en zelden aan verwondingen. Raar om dat op de eerste werkdag al mee te maken. Maar we zijn blij met hoe het hier geregeld is. Op veel andere farms krijgen ze de kogel en worden in het bos gedumpt.

Erik en ik hebben daarnaast gisteren ongeveer hetzelfde gedaan, alleen ieder aan een andere kant: Erik met Alex in "das neue Zwinger" met 40 honden, en ik met Martin in "das alte Zwinger" met 70 honden. We hebben de honden 's morgens en 's avonds gevoerd (zelfs dat is ingewikkeld, want iedere hond krijgt weer andere hoeveelheden, soms met extra kippenvet en medicijnen...). Daarnaast werden de honden in groepjes van ongeveer 15-20 honden vrijgelaten in het "Freilauf", een stuk grond waaromheen alle hokken staan en waar ze dan even rond mogen rennen. De honden blijven daar ongeveer een uur "buiten". Hier ben je dus best een aantal uren mee zoet. Gelukkig worden de minder leuke klusjes (poep scheppen) afgewisseld met de leuke (honden knuffelen). Die namen leren valt trouwens nog niet mee. Er zijn volgens mij wel 20 honden die helemaal wit zijn en dus op elkaar lijken, en 10 die helemaal zwart zijn en op elkaar lijken... Het gaat gelukkige steeds beter en de honden die er "anders" uitzien kunnen we al redelijk herkennen en bij naam noemen, maar die anderen blijven lastig...

Erik heeft naast de normale honden ook nog de pups onder zijn hoede. Deze moeten vaker gevoerd worden en daar moet mee gewandeld worden. 

Dit zijn de puppy's

Daarnaast hebben Alex, Martin en ik de trainingswagens opgehaald (terwijl Erik bij het vuur van Pizza moest blijven). Die trainingswagens zijn eigenlijk autowrakken zonder iets erin of eraan (zie foto's). Deze werd achter het busje gehangen en dan werden we langzaam terug naar de farm getrokken. Bij het trainen in de herfst worden de honden voor deze auto's gespannen. Martin en ik hebben de lijnen gisteren daarvoor klaargemaakt. Helaas wordt dat nu nog even uitgesteld (morgen was het plan) omdat het voorwiel van de rode auto slingert (moet wat aan gemaakt worden, onderdeel wordt besteld) en van de blauwe auto is de band lek, zagen we vandaag... Deze probeerden we te vervangen, maar de schroeven zijn helemaal vastgeroest.

Met al het bovenstaande zat de dag gisteren behoorlijk vol. 

Vandaag was het wat saaier. Martin en Simone hadden vrij, dus we werden met Alex meegestuurd. We stonden beiden niet in "das Zwinger" ingedeeld. Dan moeten je andere klusjes doen.. Er moesten 5 nieuwe dakken gemaakt worden voor de hondenhokjes (elke hond heeft een eigen hokje met stro waarin hij droog en warm kan liggen). We hebben daarvoor eerst 80 balken op maat gezaagd en deze vervolgens aan elkaar getimmerd. 

's Middags moesten we paddenstoelen gaan verzamelen (best leuk, daarvoor sta je gewoon ingeroosterd ;-P) Maarja, het was eigenlijk de bedoeling dat we eerst met iemand mee zouden lopen zodat we zouden weten hoe ze eruit zouden zien, maar gisteren was daar geen tijd meer voor en Alex had vandaag al behoorlijk veel te doen. Wij zijn dus alleen op pad gegaan, en volgens Alex kon alles met een zwam geplukt worden behalve de "Zitrone pilze". Dat hebben we daarom ook gedaan, al was het moeilijk om te zien wat die "Zitrone pilze" was en wat niet. We hebben daarvoor een behoorlijk stuk (om)gelopen (tja, als je de weg niet kent..). Bij de farm kwamen we Simone tegen die "Steinpilzen" aan het verzamelen was, hele grote harde paddenstoelen. Het was dus eigenlijk de bedoeling dat wij deze ook zouden zoeken... We hebben nog even meegezocht, en we weten nu hoe ze eruit zien, dus de volgende keer kunnen we ze ook herkennen. De paddenstoelen die wij hadden gezocht kon Simone niet met zekerheid herkennen, en ze wist dus niet zeker of ze giftig zijn of niet en of ze überhaupt lekker zijn. Daarom hebben we ze maar weggegooid...

De rest van de dag hebben we weinig meegemaakt. Proberen autoband te vervangen, honden knuffelen, namen leren, met puppy's wandelen en stofzuigen. 

Het avondeten is hier trouwens raar geregeld (vinden wij). Iedereen maakt gewoon iets voor zichzelf wanneer hij/zij wilt. De meesten eten hier nauwelijks echt avondeten... Zondag moet Erik wel een 3-gangen diner bereiden om te kijken of hij geschikt is om in te zetten voor wanneer er gasten zijn. Ik ben de zondag erna ingedeeld (aangezien ik zondag vrij ben, Erik is komende zaterdag vrij). Het was even wennen, maar we trekken nu alle kasten open en zoeken gewoon wat we lekker vinden en maken er dan wat van. 

Het weer hier is niet echt lekker. Het is redelijk koud (rond 10 graden) en daarnaast regent het af en toe, waardoor je het nog kouder krijgt.. 

Nog iets: toen ik met de auto naar Lieksa reed met Martin (naar de dierenarts) leek het hier wel één groot vakantiepark, ook Lieksa zelf, wat volgens mij toch nog een behoorlijke stad is. Er zijn alleen maar alleenstaande huizen, en af en toe een twee-onder-één-kap huis, met daaromheen behoorlijke lappen grond en dan midden in het bos. Je waant je zo in Centerparcs. Grappig om te zien. 

Duits gaat trouwens ook steeds ietsje beter. Het blijft lastig, maargoed. Erik heeft wel geluk met Alex, omdat dat gewoon een Duitser is. Ik loop rond met Martin, een Zwitser. Hij probeert wel gewoon normaal Duits te praten, maar dan nog is er een behoorlijk accent en ik blijf maar vragen of hij wat kan herhalen...

Zo, dat was een behoorlijk lang bericht. Denk dat we zo wel een beetje hebben samengevat hoe het hier met ons gaat. We genieten erop los. Het besef dat we hier nu ook echt wonen is er alleen nog niet hoor. Zo midden in de natuur in niemandsland met al die lieve hondjes. En alles gaat hier nu nog zo relaxed. We zijn benieuwd hoe dat gaat als het hoogseizoen begint.

Liefs Erik en Sanne

ps: Er is een stukje van ons geschreven op de team-pagina van de website van Eräkeskus. Degenen die benieuwd zijn: http://www.nature-trail.com/