Finland - Mr. Knisper heeft het gered en een avontuurlijke tour

We gingen er al een beetje vanuit en gister is het dan ook gebeurd, Osmo is 'gezond' verklaard. Onze dierenarts Mervi zei dat de kans dat Osmo nu nog aan zijn verwondingen zal overlijden net zo groot is als de kans dat hij wordt aangereden door een auto (en veel auto's rijden er hier niet in de buurt van de farm ;D) We hielden er eigenlijk al geen rekening meer mee dat Osmo het misschien niet zou halen, maar het is toch wel erg lekker dat dat nu ook bevestigd is. Hoeven we ons daar in ieder geval geen zorgen meer om te maken en kunnen we ons nu helemaal richten op het knuffelen van Mr. Knisper. Osmo maakt overigens dankbaar gebruik van de situatie.

De afgelopen week is het net zoals vorige week erg koud gebleven, we hebben geen tour hoeven onderbreken maar Simone had met haar gasten een aantal dunbepelsde honden mee en had daardoor zelf dus niet meer zoveel ruimte om te slapen. Zoals altijd gaan de honden voor.

Ik (Erik) heb deze week weer een groep Nederlandse gasten meegenomen voor een onvergetelijke ervaring. De eerst trainingsdag ging prima, los van een aantal valpartijen en wat gebroken neklijnen geen problemen en bovendien heerlijk weer. De eerste tourdag ging wat moeizamer, na drie kilometer (de honden waren dus nog 95% opgeladen) besloot ik dat het wel leuk was om wat speciale verrichtingen te gaan oefenen met de gasten. Precies, ik vergiste me een klein beetje in de juiste richting. Midden op een groot meer, waar meerdere sporen liepen wilden mijn leidhonden rechtsaf, maar ik dacht naar links te moeten. Vijf meter verder dacht ik dat de honden misschien toch gelijk zouden kunnen hebben en dus besloot ik iets verderop een spoor naar rechts te gaan volgen om vervolgens weer naar links te gaan om op dat ene spoor uit te komen. Die bocht naar rechts was alleen een 50 graden bocht dus dat ging al lastig. Aangekomen op dat spoor kwam ik tot de conclusie dat we toch niet goed zaten en eigenlijk precies verkeerd om stonden met de sledes. Dus heb ik mijn honden naar links geleid wat nogal moeizaam ging, de honden wisten ook niet meer wat ik nou precies wilde. Gelukkig toch gelukt en ik dacht dat ik iets verderop wel weer naar links zou kunnen gaan een ander spoor op, helaas kwam ik alleen maar een 'wendeplatz' tegen voor één!!! team. Hoe we het gedaan hebben weet ik niet meer maar alleen de achterste slede bleef staan, de rest volgde prima en maakte gebruik van de 'wendeplatz' zodat we weer een nieuwe poging konden wagen, naar rechts. Ook dat lukte aardig en weer gingen we voor korte tijd in de goede richting, voor korte tijd ja.... We misten namelijk de 'afslag' naar rechts en kwamen met 5 teams op een 'oprijlaan' voor een scooter te staan, jawel dit spoor leide naar een huis. Zet dan ook gewoon een bordje 'doodlopend' neer! Goed, we zijn daar dus de nodige zweetdruppeltjes en minuutjes verloren met het keren alvorens we weer verder konden, team voor team hebben we de sledes omgekeerd en afgezien van de volgorde van de gasten was er gelukkig niks in de war. Zodra we weer op land waren (waar je kan zekeren) ben ik gestopt om de honden en de mensen even te laten bijkomen van dit avontuur. De rest van de rit ging zonder problemen, uiteraard los van een enkele valpartij.

Aangekomen in de hut ging het niet goed met de haard, Klaas ('KP' zoals iedereen hem noemde) ging de hut in om een vuurtje te maken maar na een paar minuten kwam hij naar buiten, "er gaat hier iets niet helemaal goed", de hele hut stond blauw van de rook. Na alle ramen opengegooid te hebben zijn 'KP' en ik het dak opgegaan en met een lange kabel met een ijzeren staaf eraan hebben we de schoorsteen getracht vrij te maken. Er kwam nog altijd geen rook uit de schoorsteen toen we opnieuw een vuurtje maakten en dus zijn we naar het bijgebouw gegaan waar ook de sauna is en in het kleine slaapkamertje hebben we een vuurtje gemaakt, dit ging wel goed. Hier kon iedereen zich even lekker opwarmen terwijl ik met Sanne belde om te kijken of er misschien nog ergens anders een hut leegstond waar we in konden. Helaas, het leek erop dat we met z'n vijfen in dat kleine slaapkamertje moesten bivakkeren. Ik heb het toch nog een keer geprobeerd met een groot vuur en na de nodige rookontwikkeling in de hut zag ik zowaar een heel klein beetje rook uit de schoorsteen komen, en die rook werd steeds meer en meer. De gasten waren uiteraard blij met dit bericht en nadat de rook een beetje weggetrokken was zijn we de hut weer ingegaan. Het vuur in de sauna was ook aan, hier hebben we sneeuw gesmolten voor het voer van de honden, in de hut zelf hebben we ook wat sneeuw gesmolten voor thee en later om de pasta te kunnen koken. Honden gevoerd, zelf gegeten, gezellig geklets, kort nog even de verjaardag van Annelies gevierd en om 02:00 uur lagen we lekker in bed. De volgende dag weer terug naar de lodge en toen zat het avontuur er wat betreft hondensleeën weer op. De dag erna ben ik met de hele groep Nederlanders gaan sneeuwschoenwandelen in nationaal park Anakainen en 's middags hebben Sanne en ik de kinders heerlijk meegeholpen wat sleebaantjes te maken en te testen :D.

Hier nog wat mooie foto's van deze dagen en van onze Nederlandse gasten, het was erg gezellig, Bedankt!

Warm he KP, zo'n pak

Mette



Sabien



HUH?!?! OLAF?!?!?!

Dit filmpje hierboven is overigens niet de filmfunctie van onze camera, maar de burst-functie, ik heb de foto's allemaal achter elkaar geplakt met Windows Movie Maker. Het was toen net zoals de gehele afgelopen week zo rond de -25!

Deze week is dus ook alweer voorbij, op vier Zwitsers na zijn alle gasten weer richting huis en vanavond komt er weer een nieuwe groep. Vanaf nu zal het iedere week weer ietsjes rustiger worden wat betreft gasten. De tijd vliegt voorbij.

Liefs,

Sanne en Erik.


___________________________________________________________________________________________________________________________________
Blijf op de hoogte!
Wilt u op de hoogte blijven door een email te ontvangen wanneer wij een bericht plaatsen? Stuur dan even een email naar erikensanne@gmail.com met uw verzoek. Wij zorgen er dan voor dat u niets hoeft te missen.
___________________________________________________________________________________________________________________________________

Finland - Aantal mooie foto's met de nieuwe camera

De afgelopen week is het continue 's nachts kouder dan -25°C (een aantal keren zelfs onder -40°C) en ook overdag is het tussen -20 en -30°C. Daarentegen hebben we wel een strakblauwe hemel, een heerlijk zonnetje en geen nieuwe sneeuw! Elke keer als we een wandeling maken met bijvoorbeeld de pups wordt volop genoten van de schitterende omgeving! Een goed moment om de nieuwe camera uit te proberen:

Sibylle wandelen met de pups

Erik op de scooter

We hadden ook nog een heel leuk filmpje maar de instellingen van de camera stonden niet helemaal goed om het filmpje op de pc te kunnen gebruiken. We hebben de instellingen veranderd, volgende keer dus een filmpje erbij :-)

Update na het laatste bericht: met Erik en Gregy gaat het goed. De handen zijn nog een beetje stijf, maar ze kunnen er steeds meer mee en de pijn wordt ook elke dag minder. Ook Osmo gaat met de dag vooruit. De dierenarts geeft hem inmiddels 51% kans om te overleven (in plaats van 50% de dag nadat het gebeurde), wat natuurlijk nog niet zoveel is. Toch zien we dat het steeds beter gaat, hij lijkt minder pijn te hebben, eet en drinkt redelijk goed en kan ook al kleine wandelingen maken. Het grootste probleem is nog steeds de huid die op veel plekken los is, overal waar je hem aait hoor je geknisper. We hebben wel het idee dat de huid allang afgestorven zou zijn na zoveel dagen dus op de één of andere manier wordt het wel voorzien van bloed. Nog even afwachten dus. Waarschijnlijk zal Osmo geen sledehond meer zijn na dit ongeluk vanwege dit 'huidprobleem', in ieder geval niet op het niveau waarop hij was en daarom heeft Simone besloten Osmo over te kopen van de firma als hij het overleefd.

De tours afgelopen week zijn halverwege afgelast omdat het te koud was voor de honden. Wanneer het kouder dan -30°C is, is het beter om de honden niet aan zo'n grote inspanning bloot te stellen, en dan worden kleine tochtjes gemaakt waarna ze lekker in hun hut kunnen uitrusten in plaats van buiten aan de ketting (op een strobedje) bij de hut. 

De vooruitzichten wat betreft het weer: het wordt elke dag weer een beetje warmer. Ook vandaag was het wat warmer dan de afgelopen dagen. Hopelijk blijft het daarbij nog steeds zulk mooi weer!

Liefs,

Erik en Sanne

Finland - Groot gevecht: 2 personen gewond en 1 hond aan het vechten om te overleven...

Eergister begon de dag zoals alle andere dagen. Ik zou met Martin en zijn gasten mee sleeën zodat ik weer wat nieuwe trails leerde kennen. We hadden om 11 uur afgesproken en ik heb voor die tijd nog even een gastenkamer voor volgende week in orde gemaakt. Erik had deze morgen ontbijt gemaakt. Kwart voor 11 besluit ik nog een thee te drinken en Erik was bezig met het opruimen van de ontbijtspullen terwijl ik een telefoontje krijg van Sybille. Ik hoor een enorm geschreeuw en in eerste instantie vraag ik nog wat ze zegt, maar nog geen seconde erna realiseer ik me dat er iets goed mis is. Ik smijt m'n telefoon neer en ren (in een dun truitje en zonder handschoenen bij -30°C) naar de zwinger, gevolgd door Erik. Daar aangekomen zien we een enorm hondengevecht, en Sybille en Gregy deden eigenlijk niet zo heel veel. Erik is er bovenop gesprongen, maar dit had weinig resultaat, Socrates was niet van plan Osmo los te laten, ook niet nadat ik hem probeerde weg te trekken. Erik heeft daarom de bek van Socrates open getrokken, maar toen Osmo eindelijk los was haalde hij vol uit, zo in de hand van Erik. Ik heb dit allemaal niet meegekregen, ik heb geprobeerd ervoor te zorgen dat alle andere honden wegbleven van Osmo. Simone en Martin kwamen op dat moment ook aangerend terwijl Erik snel weg ging om de wond te desinfecteren. Socrates en nog een paar andere honden probeerde Osmo weer aan te vallen wat deels lukte, en toen we deze honden weggeschopt en getrokken hadden vluchtte Osmo gelukkig in de hut die in de Auslauf staat. Simone is ervoor gaan staan zodat geen enkele hond erbij kon en Martin, Sybille en ik hebben de andere honden in hun hokken gedaan. Osmo was in shock en kwam de hut niet meer uit, waardoor we eerst het dak eraf moesten tillen waarna Simone hem heeft opgetild en naar haar kamer heeft gedragen. Ondertussen bleek Gregy ook gebeten te zijn (wat de reden was waarom hij niet zoveel deed) dus ik beval hem om naar binnen te gaan om de wond te desinfecteren. Ik rende vast vooruit samen met de rest om desinfecteer en andere spullen voor Osmo te halen, maar Gregy bleef gewoon staan. Hij trok helemaal wit weg en zei dat hij zich niet zo goed voelde. Sybille en ik hebben hem daarom ondersteund en naar de lodge geleid waar we de wond gedesinfecteerd hebben. Het was inmiddels ook duidelijk dat Osmo zo snel mogelijk naar een dierenarts moest, en Erik en Gregy zijn meegegaan naar Lieksa om naar het ziekenhuis te gaan. 

Wat betreft Erik, hij heeft twee wonden in de buitenkant van zijn hand in het verlengde van zijn pink. Hij was in eerste instantie bang dat er misschien iets gebroken was, maar dat is gelukkig niet het geval. Hij moet het 2-3 keer per dag uitspoelen en 2 keer per dag antibiotica-pillen nemen. Hij hoeft geen tetanus-prik omdat hij deze een aantal jaar geleden heeft gehad. Hij heeft er nog behoorlijk veel pijn aan en kan deze hand nauwelijks gebruiken, maar heel ernstig is het gelukkig niet.

Gregy heeft een behoorlijk diepe wond precies in de binnenkant van zijn hand. Ook hij moet het uitspoelen en heeft deze pillen, en de tetanus-prik krijgt hij vrijdag. Ook Gregy heeft veel pijn aan zijn hand doordat hij deze toch probeert te gebruiken en de extreme kou op dit moment maakt het niet veel beter. 

Wat Osmo betreft zijn de vooruitzichten minder positief. De dierenarts heeft een aantal wonden geniet, maar veel kon ze die dag niet doen omdat hij nog erg onstabiel was. De andere honden bleken zijn zaakje behoorlijk verwond te hebben waardoor hij één dezer dagen gecastreerd moet worden. Er was volgens de dierenarts 50% kans dat hij de nacht zou overleven, en als dat gebeurde zou ze de dag erna verder kijken. Gelukkig ging het gisterochtend weer wat beter met hem, hij stond uit zichzelf op, heeft gedronken (helaas ook weer uitgekotst) en geplast. Toch had de dierenarts nog niet heel goed nieuws. Over z'n hele buik is de huid losgetrokken. Doordat er meerdere honden tegelijk aan alle kanten aan Osmo getrokken hebben is de buitenste laag huid los gekomen van de onderlaag. Er zit dus op diverse plekken lucht onder z'n huid. Het is heel apart, maar je kan het je voorstellen alsof je plakplastic ergens op plakt en er zo'n luchtbel blijft zitten. Dat is dus over zijn hele buik (en later hebben we gevoeld dat het ook op delen van zijn kop en rug het geval is). Als je erover heen aait voel je dat er luchtbelletjes onder zit en hoor je het een beetje knetteren, heel raar. Om te overleven moet deze huid weer aan gaan groeien. De dierenarts weet niet of dat gebeurd bij zo'n grote 'wond'. Als het niet aangroeid en deze huid afsterft dan moeten we hem in laten slapen. Zonder huid kan een hond niet blijven leven. Zijn toestand is dus nog steeds kritiek.

Simone is heel erg gehecht aan Osmo vanwege verschillende redenen dus dat juist deze hond gepakt moest worden maakt het voor haar nog zwaarder. Martin heeft daarom haar groep overgenomen die gister op tour is gegaan. Vandaag zou de groep van Martin op tour gaan, maar Erik en Gregy zijn beide niet in staat om deze te begeleiden vanwege de pijn in hun hand. Als er iets fout gaat kunnen ze dat niet oplossen doordat ze eigenlijk maar 1 hand kunnen gebruiken. Alex is nog steeds 'ziek' en Sybille en ik zijn geen gids. Simone was dus de enige die mee kon gaan. Ze is net (met tegenzin) weg gegaan en wij hebben de zorg voor Osmo op ons genomen. 3 keer per dag moeten al zijn wonden gedesinfecteerd worden, waarna deze ingesmeerd moeten worden met een vettige antibiotica crème. Daarnaast is er een gat (gemaakt) die leidt naar die buikholte waar we 2 keer per dag een vloeistof in moeten spuiten zodat het onder de huid niet gaat etteren. En natuurlijk mogen de vele medicijnen ook niet ontbreken. Ook moeten we hem weer aan het eten en drinken zien te krijgen, sinds gisterochtend heeft hij niets meer gegeten en het drinken van gisteren is er weer uit gekomen. Als hij niet gaat drinken moeten we kort een infuus aanleggen. Gelukkig heeft hij zojuist een paar slokken gedronken en we proberen hem met allerlei soorten eten weer een beetje energie te geven. 

Het is in ieder geval echt heel zielig om hem zo te zien, hij heeft behoorlijk veel pijn. Gelukkig dat het vanmorgen weer iets beter ging, maar als het echt heel slecht met hem blijft gaan moeten we hem natuurlijk ook niet onnodig veel pijn laten lijden en hem laten gaan...

Tja, geen leuke update helaas. Al heel lang waren er geen of nauwelijks gevechten geweest. Of het aan de volle maan ligt of dat er een andere oorzaak is weten we niet. In ieder geval mogen we de komende weken geen risico lopen en worden de groepen die Auslauf krijgen kleiner gemaakt om het risico te beperken. 

We hopen de volgende keer het nieuws te kunnen brengen dat Osmo het goed maakt. Als hij overleeft zullen we de komende weken/maanden een extra huishond hebben.

Liefs,

Erik en Sanne

Finland - Alex is terug + groot nieuws :-)

Alex is vrijdagmiddag met de taxi teruggekomen uit het ziekenhuis :-D Echt heel erg fijn. Hij zal minstens tot eind februari niet mogen werken, maar kleine dingetjes (waar nooit iemand aan toe komt) doet hij al wel. Daarnaast is de sfeer in het team (wat eigenlijk niet echt een team is...) weer een stuk beter met iemand erbij die de boel een stuk beter kan relativeren.

Zondag was Erik jarig (dank jullie wel voor alle felicitaties), maar eigenlijk hebben we dat nauwelijks gevierd. We moesten beiden werken, en het was echt een hele lange en vermoeiende dag. Alex had wel een taart gemaakt (was helaas niet zo lekker :-S) en daarnaast hadden we natuurlijk een kado voor Erik: 1 uur paardrijden in de sneeuw bij Sandro en Katherina, 2 Zwitsers die een aantal jaren hier op Eräkeskus hebben gewerkt maar nu voor zichzelf zijn begonnen. Dit staat binnenkort nog in de planning.

Deze week verloopt tot nu toe eigenlijk vrij vlotjes. Natuurlijk verloopt geen enkele dag zoals gepland, maar dat zijn we gewend. Gelukkig zijn er nog geen grote ongelukken gebeurd en Erik en ik kunnen, doordat we hier op de farm blijven waar het vrij rustig is, en doordat we weer een dagje vrij hebben, even goed uitrusten. Voor de teamleden die op tour zijn blijft het natuurlijk vermoeiend, zeker als je 6 gasten achter je hebt (Gregy en Martin). 

Volgende week zijn maar 2 groepen van 4 gasten op pad, samen met Martin en Simone. De week erna wordt het weer hectisch, ook voor degenen die hier op de farm blijven. Alle honden en sledes worden deze week ingezet. Daarnaast zijn er ook nog een aantal gasten die hier op de farm blijven en niet op tour gaan. Deze week zal van iedereen veel inzet vragen, maar als we dat overleven kan de rest van het seizoen niet meer stuk :-)

Tja, een kort berichtje, maar hoe langer ik wacht met schrijven, hoe minder zin ik heb om een berichtje te plaatsen, omdat er dan teveel te vertellen is :-P

Daarnaast hebben we 'groot' nieuws waarmee we niet willen wachten tot iedereen het via via hoort: Erik en ik gaan aankomende zomer trouwen :-) Erik heeft me ten huwelijk gevraagd (en ik heb 'ja' gezegd) en vanwege de praktische voordelen die het met zich meebrengt bij het reizen hebben we besloten om niet langer te wachten. 5 juli zullen we, samen met onze ouders, in het gemeentehuis trouwen, waarna we dit met een kleine groep gaan vieren. Omdat we het zo klein houden is eigenlijk het meeste al geregeld :-) Heerlijk!

Nog iets, we hebben een nieuwe aanwinst: De Panasonic DMC-TZ10

De 2 Nederlanders waarmee Erik vorige week op tour was hadden deze camera en Erik heeft daar ook een aantal foto's mee gemaakt en tijdens het sleeën gefilmd. Na wat zoeken en vergelijken op internet hebben we besloten dat we wel toe waren aan een nieuwe camera en is het deze geworden. Heel toevallig is dat de Duitsers die deze week met Gregy mee zijn op tour precies dezelfde camera hebben :-P. Als het goed is krijgen we het pakketje eind van deze week of begin van volgende week binnen. We zullen dan op een mooie dag ook wat leuke en mooie filmpjes maken om jullie een nog beter idee te geven hoe we hier leven en om jullie mee te laten genieten van al dat moois hier :-) Zo'n filmfunctie misten we wel op de oude camera (zoals jullie hebben gezien was de kwaliteit van die fimpjes behoorlijk slecht).

We hebben in deze 'grauwe' dagen eergisteren toch nog 1 mooie zonnige dag gehad. Tot slot dus nog een paar mooie foto's:

Tijdens het poetsen van de zwinger

Kejto, Sputnik en Zorro

De stake-out van de Alter Zwinger

Liefs,

Erik en Sanne

Finland - 1 teamlid minder = druk!

Eindelijk na 2 weken weer een dagje vrij waar we allebei behoorlijk aan toe waren! In deze 2 weken is weer een hoop gebeurd.

2 weken geleden zou Erik met de 4 Nederlandse gasten als co-guide samen met Alex meegaan, eerst 2 trainingsdagen en daarna op 3 daagse tour met 2 overnachtingen in de hutten. Op de eerste trainingsdag bleek Alex zich niet goed te voelen dus Erik heeft samen met Gregy een ronde gesleed. Maandag ging het nog steeds niet goed en werd inmiddels bekeken hoe we het zouden doen als Alex niet op tour kon, want Gregy konden we eigenlijk ook slecht missen op de farm zelf. Martin zou met een andere groep op tour gaan en Simone zou een weekje op 'vakantie' gaan. 

Erik voelde zich wel zeker genoeg om alleen met deze gasten, die gelukkig sportief waren en veel meehielpen, op tour te gaan. Alles is deze dagen goed gegaan, lekkere tochtjes gesleed en 's avonds was het erg gezellig in de hutten. 

Hier op de farm was het allemaal wat hektischer deze dagen. Dinsdag had ik een vrije dag, maar ik was de enige op de farm met tijd en rijbewijs die met Alex mee kon naar het ziekenhuis. Het ging inmiddels niet veel beter en voor de zekerheid wilden we hem na laten kijken in het ziekenhuis, zodat hij met medicijnen of iets dergelijks weer opgelapt zou kunnen worden. In het ziekenhuis hebben we heel lang moeten wachten, eerst een half uur voordat we konden inschrijven (Alex is op een bank daar gaan liggen en iedereen keek hem aan alsof hij een zwerver was). Daar was het een heel gedoe om uit te leggen dat we hier in Finland wonen en werken, en dus niet op vakantie waren! Daarna werd gelukkig een bed en een 'rustig' hoekje geregeld waar we konden wachten. Dat wachten werd langer en langer. Ondertussen werd door een zuster de bloeddruk gemeten die schrikbarend laag was. Er werd wat bloed geprikt en een ambulancebroeder heeft daarna een infuus aangelegd. Inmiddels was er nog steeds geen dokter komen kijken. We hebben alles maar over ons heen laten gaan, maar erg comfortabel lag Alex er ook niet bij. Vervolgens werden we bij de dokter geroepen die gelukkig Engels kon! We (ik) hebben de symptomen opgenoemd en er was een vermoeden dat hij een bepaalde ziekte had die in Finland bekend stond als 'Mouse-fever'. Het kwam daar vrij vaak voor en je kan het krijgen als je besmette muizenstront inademt ofzo. Er werd besloten dat Alex daar zou blijven, dus ik ben weer naar de farm gereden. De dag erna kregen we bericht dat hij naar Joensuu overgeplaatst zou worden omdat ze hem in Lieksa niet konden helpen (100 km verder). Het blijkt dat dit virus zijn nieren ook heeft aangetast waardoor hij dus naar een groter ziekenhuis moest gaan. Hij is daar nu nog steeds, maar het gaat al wat beter met hem. De verwachting is dat hij één van de komende dagen naar huis mag. Hier zal hij de komende weken nog moeten herstellen en waarschijnlijk zal hij dit seizoen niet meer op tour gaan.

Met 1 persoon minder wordt alles hier dus nog drukker, de dagen worden nog langer en wij worden nog vermoeider. 

Deze week is Erik opnieuw guide geweest van 2 Nederlandse gasten. Ook dat ging prima, sommige trails en de 'nieuwe' hut behoorlijk ingesneeuwd, maar ze zijn hier weer gezond teruggekomen :-)

De hoeveelheid sneeuw die we hier op ons hoofd krijgen blijft maar komen. Inmiddels zijn vele trails zoverre ingesneeuwd dat ze onbruikbaar zijn geworden. Met de scooter verzuip je en deze trails zijn ook niet zo vaak gereden dat er nog een soort 'oude trail' is waar je met veel moeite met een team doorheen kan. Van wat we hier horen heeft het de afgelopen jaren nog niet zoveel gesneeuwd hier in dit gebied! Het vele sneeuw schuiven en trails maken kost zo ontzettend veel manuren en juist daar ontbreekt het hier een beetje aan. We hopen dat er geen of weinig sneeuw meer valt in de komende weken en dat we onze energie en tijd kunnen richten op andere werkzaamheden. Daarnaast hopen we daarbij natuurlijk op wat meer zon, in plaats van de grijze wolken en mist. 

Ondanks alles genieten we nog steeds en gaan we de rest van de dag lekker uitrusten zodat we er daarna weer even tegenaan kunnen. De komende week is druk (14 gasten), maar we blijven allebei hier op de farm, waar we, als er geen ongelukken gebeuren, iets meer rust hebben. 

Liefs,

Erik en Sanne